Medaliści olimpijscy – reprezentanci klubów warszawsko-mazowieckich

MEDALIŚCI OLIMPIJSCY REPREZENTANCI KLUBÓW WARSZAWSKO-MAZOWIECKICH W TRAKCIE KARIERY SPORTOWEJ (także ci związani z regionem przed lub po zdobyciu medalu olimpijskiego):

1. Bierkowski Jacek, ur. 1948 r. w Rudzie, szermierka – szabla, zawodnik Piasta Gliwice (1958-1984), wychowanek trenera Piotra Klempy; zaczynał od floretu, ale wybrał  szablę. 

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Montreal 1976, Moskwa 1980) w szabli indywidualnie i  drużynowo, 3-krotny medalista mistrzostw świata: srebrny medal indywidualnie (1975) i 2-krotnie brązowy medal w drużynie (1979, 1981), indywidualny wicemistrz Europy w szabli  (1981). 

2. Broniewski Kajetan, ur. 1963 r. w Zabrzu, wioślarstwo, reprezentant warszawskich klubów: Międzyszkolnego Ośrodka Sportowego nr 2 (1973-1981) i AZS-AWF (1982-1997), wychowanek (jedynego) trenera Pawła Berka.

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk i brązowy medalista w jedynkach na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie 1992(Seul 1988 – 5 miejsce w jedynkach, Atlanta 1996 – 13 m w dwójkach podwójnych, z Adamem Korolem), brązowy medalista mistrzostw świata w Wiedniu (1991 w jedynkach), zdobywca Pucharu Świata (San Diego 1991 w jedynkach).

3. Bułakowski Bogdan, ur. 1950 r. w Warszawie, lekkoatletyka – chód sportowy, zawodnik warszawskich klubów: Warszawianki (1971-1973), Legii (1974-1975) i Skry (1976-1988), podopieczny trenerów: Edwarda Bakuły i Eugeniusza Rogowskiego oraz Eugeniusza Ornocha (w kadrze). 

 

Osiągnięcia: olimpijczyk (Moskwa 1980) w chodzie na 20 km (7. miejsce), uczestnik mistrzostw świata (1976, 1983), mistrzostw Europy (1978, 1982) i finałów Pucharu Świata (1977, 1979, 1981, 1985, 1987), ale bez znaczących sukcesów.

4. Butkiewicz Michał, ur. 1942 r. w Warszawie, szermierka – szpadazawodnik  Warszawianki (1956-1981), wychowanek trenera Aleksandra Wójcickiego. 

Osiągnięcia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Meksyku 1968 w turnieju drużynowym, srebrny medalista mistrzostw świata w drużynie (1970) i finalista mistrzostw świata (1967).

5. Chewińska Ludwika, ur. 1948 r. w Raczku (woj. olsztyńskie), lekkoatletyka – pchnięcie kulą, zawodniczka MKS Malbork (1964-1965), Lechii Gdańsk (1966), Gwardii Olsztyn (1967-1969) i Gwardii Warszawa (1970-1983).

 

Osiągnięcia: olimpijka (Monachium 1972) w pchnięciu kulą (10. miejsce – 18,24), 44-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych (1968-1983 – 15 zwycięstw indywidualnych), 2-krotna uczestniczka mistrzostw Europy (1971, 1974) i 3-krotna finałów Pucharu Europy (1970, 1975, 1981) oraz 4-krotna halowych mistrzostw Europy (1971-1973 i 1976), 10-krotna rekordzistka Polski w tej specjalności, od wyniku 16.74 (1970) do 19.58 (1976) – aktualny do dnia dzisiejszego (2024 r.) !!!.

6. Chojecka-Leandro Lidia, ur. 1977 r. w Siedlcach, lekkoatletyka – biegi średnie, wychowanka WLKS Siedlce (1993-2000) i trenera Janusza Maciejewskiego, zawodniczka MKS Pogoń Siedlce (2001-2006), Warszawianki (2007-2011) i Pogoni Siedlce (2011-2012).

Osiągnięcia: 3-krotna olimpijka (Sydney 2000, Ateny 2004, Pekin 2008) w biegach na 1500 m (5. i 6. miejsce w finałach 2004 i 2008), 3-krotna brązowa medalistka halowych mistrzostw świata (1997 i 1999 – 1500 m oraz 2006 – 3000 m), 6-krotna medalistka halowych mistrzostw Europy: 3-krotnie złoty medal (2-krotnie na 3000 m – 2005, 2007 oraz na 1500 m – 2007) i 3-krotnie srebrny medal (2-krotnie na 3000 m – 2000, 2011 oraz na 1500 m – 1998).

7. Cuch Tadeusz, ur. 1945 r. w Bazanowie Starym (woj. lubelskie), lekkoatletyka – sprint, wychowanek trenera Sławomira Wąsowskiego, zawodnik MKS Warszawa (1959-1962), stołecznej Polonii (1963-1967 i 1969), krakowskiego Wawelu (1968) i Legii Warszawa (1970-1973). 

 

Osiągnięcia: olimpijczyk (Monachium 1972) w biegu na 100 m i sztafecie 4×100 m (6. miejsce), 20-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1965-1973: 34 starty, 1 zwycięstwo indywidualne), rekordzista Europy w sztafecie 4×200 m – 1.23.6  (1970), 2-krotny uczestnik mistrzostw Europy w sztafecie 4×100 m: srebrny medal (1971) i 4. miejsce (1969).

8. Czarnecki Kazimierz, ur. 1948 r. w Ostródzie, podnoszenie ciężarów, zawodnik KS Świt Ostróda i Legii Warszawa, startował w kat. lekkiej (do 67,5 kg).

Osiągnięcia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Montrealu 1976 (i mistrzostw świata, gdyż w latach 1964-1984 igrzyska miały także rangę mistrzostw świata), z wynikiem 295 kg (130 + 165). W tym samym roku, zostając mistrzem Polski, poprawił rekord świata w rwaniu w kat. lekkiej – 140,5 kg.

9. Ćmikiewicz Leszek, ur. 1947 r. we Wrocławiu, piłka nożna, występował na pozycji pomocnika. Wychowanek Lotnika Wrocław (1960–1965), następnie zawodnik Śląska Wrocław (1965–1970) i Legii Warszawa (1970–1979) oraz klubów amerykańskich: New York Arrow (1980) i Chicago Horizon (1980-1981).

Osiągnięcia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: Monachium 1972 – złoty medal i Montreal 1976 – srebrny medal, uczestnik Mistrzostw Świata w RFN (1974), gdzie reprezentacja Polski, prowadzona przez Kazimierza Górskiego, zdobyła trzecie miejsce – brązowy medal. W reprezentacji Polski rozegrał 57 meczów (1970–1979).

Największe sukcesy odniósł grając w barwach warszawskiej Legii, w której rozegrał 226 meczów i strzelił 14 bramek. Z Legią zdobył wicemistrzostwo Polski (1971) i Puchar Polski (1973, 1980) oraz zagrał w ćwierćfinale Pucharu Europy (1971). Pełnił także funkcję kapitana drużyny.

10. Dąbrowski Marek, ur. 1949 r. w Gliwicach, szermierka – floret, zawodnik klubów: Piast Gliwice i AZS Warszawa.

Osiągnięcia2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972 i Montreal 1876), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 w turnieju drużynowym i 6 zawodnik w turnieju indywidualnym. Cztery lata później, podczas igrzysk w Montrealu, drużyna florecistów z Dąbrowskim w składzie zajęła 5. miejsce, zaś w turnieju indywidualnym sklasyfikowany został na miejscu 9-12. Wielokrotny medalista mistrzostw świata (6 medali): srebrny medal indywidualnie (1971), 3-krotnie srebrny medal drużynowo (1969, 1971, 1974), brązowy medal indywidualnie (1970) i brązowy medal drużynowo (1973).

11. Dołęga Marcin, ur. 1982 r. w Łukowie, podnoszenie ciężarów, wychowanek KS Orlęta Łuków (1993–1997) oraz trenerów Janusza Kowalczyka i Kazimierza Olszewskiego, potem WLKS Siedlce Iganie Nowe (1998–2005) u trenera Ryszarda Soćko, Start Otwock/Ekopak Jatne (2006–2009) i Zawisza Bydgoszcz.

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Pekin 2008, Londyn 2012), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Pekin 2008 w kat. 105 kg  z wynikiem w dwuboju 420 kg (195+225); na pomoście Dołęga był czwarty, przegrywając wagą ciała o 0,07 kg, ale po 8 latach zdyskwalifikowano za doping brązowego medalistę Dmitrija Łapikowa z Rosji, a medal przyznano Dołędze; otrzymał go dopiero w 2017 r. z rąk Ireny Szewińskiej; 3-krotny złoty medalista mistrzostw świata w kat. 105 kg (2006, 2009, 2010) i złoty medalista mistrzostw Europy w tej samej kategorii wagowej (2006), 2-krotny rekordzista świata w rwaniu w kat. 105 kg: 198,5 kg (2002) i 199 kg (2006). 

W swojej karierze ma też niechlubny epizod, 2-letnią dyskwalifikację w 2004 r. (za podwyższony wynik testosteronu).

12. Fafiński Jacek, ur. 1970 r. w Lubawie, zapasy – styl klasyczny, zawodnik LKS Motor Lubawa, Zagłębia Wałbrzych i Legii Warszawa (1989-2000) – trener Bolesłąw Dubicki. Największe sukcesy odnosił w wadze półciężkiej. 

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996, dwukrotny brązowy medalista Wojskowych Igrzysk CISM (1995, 1999), srebrny medalista drużynowych mistrzostw świata.

13. Godel Arkadiusz, ur. 1952 r. w Lublinie, szermierka – floret, zawodnik AZS Lublin, Marymontu Warszawa, Legii Warszawa i AZS-AWF Warszawa, wychowanek trenera Andrzeja Gottnera, z którym wyemigrował z Lublina do stolicy w poszukiwaniu lepszych warunków treningowych.

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 w turnieju drużynowym, złoty medalista mistrzostw świata w drużynie (1978).

14. Golimowska-Chylińska Marianna, ur. 1932 r. w Lachowie k. Kolna (woj. białostockie), piłka siatkowa, wychowanka nauczyciela wf w Liceum Pedagogicznym w Ełku – Michała Tumiłowicza, potem w OWKS Lublin, a następnie w Legii Warszawa. 

Osiągniecia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Tokio 1964, największe sukcesy odniosła grając w Legii: 182-krotna reprezentantka Polski w latach 1955-1966 (u trenera Zygmunta Krzyżanowskiego w pierwszej szóstce), 2-krotna brązowa medalistka mistrzostw świata (1956, 1962), 2-krotna medalistka mistrzostw Europy: srebrny medal (1963) i brązowy medal (1958). 

15. Gortat Janusz, ur. 1948 r. w Brzozowie, k. Rawy Mazowieckiej, zm. 2023 r., boks, zawodnik Legii Warszawa (1965-1982), wychowanek trenera Henryka Niedźwiedzkiego.

Osiągniecia: 2-krotny brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich: Monachium 1972 i Montreal 1976 w wadze półciężkiej, wicemistrz Europy (1973) w tej samej wadze, 4-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1969-1975) oraz mistrzostw świata (1978). W swej karierze zawodniczej stoczył 317 walk, z których 272 wygrał, 7 zremisował i 38 przegrał, 16 razy walczył w reprezentacji Polski (15 razy zwyciężał), w tym w pojedynku Polski z USA (1974), pokonując przyszłego mistrza olimpijskiego i zawodowego mistrza świata wszechwag Leona Spinksa.

16. Hentka Joanna, z domu Leszczyńska, ur. 1988 r. w Warszawie, wioślarstwo, wychowanka i zawodniczka Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego (2002-2018) – najstarszego klubu sportowego w Polsce (zał. w 1878 r.), 

Osiągnięcia: 2-krotna olimpijka (Londyn 2012, Rio de Janeiro 2016), brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Rio de Janeiro 2016 w czwórce podwójnej, 3-krotna medalistka mistrzostw świata: srebrny medal (2008) i brązowy medal (2009) w 8+ oraz brązowy medal (2013) w czwórce podwójnej, 3-krotna medalistka mistrzostw Europy w czwórce podwójnej: 2-krotnie srebrny medal (2012, 2016) oraz brązowy medal (2015), zwyciężczyni cyklu Pucharu Świata (2016) w czwórce podwójnej.

17. Jakubowska-Tabaka Krystyna, ur. 1942 r. w Warszawie, piłka siatkowa, zawodniczka Drukarza Warszawa i Legii Warszawa oraz klubów włoskich.

Osiągniecia: 2-krotna brązowa medalistka (kapitan drużyny) Igrzysk Olimpijskich: Tokio 1964 i Meksyk 1968, 169-krotna reprezentantka Polski w latach 1961-1969, brązowa medalistka mistrzostw świata (1962), 2-krotna srebrna medalistka mistrzostw Europy (1963, 1967).

18. Jędrzejczak Otylia, ur. 1983 r. w Rudzie Śląskiej, pływaniestyl motylkowy i dowolny, wychowanka Pałacu Młodzieży w Katowicach i Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Krakowie, gdzie jej trenerką była Maria Jakóbik. Po trzech latach pobytu w SMS wyjechała do Hanoweru, a od 2001 r. w AZS-AWF Warszawa, gdzie jej trenerem był Paweł Słonimski.

Osiągniecia4-krotna olimpijka (Sydney 2000, Ateny 2004, Pekin 2008, Londyn 2012), 3-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich Ateny 2004: złota medalistka na dystansie 200 m stylem motylkowym i 2-krotnie srebrna medalistka na 100 m stylem motylkowym i 400 m stylem dowolnym.

7-krotna medalistka mistrzostw świata (2001-2007), w tym: 2-krotnie złoty medal na 200 m stylem motylkowym (2003, 2005 – z rekordem świata), 2-krotnie srebrny medal na 100 m stylem motylkowym (2001, 2003), srebrny medal na 400 m stylem dowolnym (2007) i 2-krotnie brązowy medal na 100 m stylem motylkowym (2005) i 200 m stylem motylkowym (2007). 

10-krotna medalistka mistrzostw Europy (1999-2006), w tym 5-krotna mistrzyni Europy (2000, 2002 – z rekordem świata i 2004 – na 200 m stylem motylkowym, 2006 – na 200 m stylem motylkowym i 200 m stylem dowolnym). 

Poza dwoma rekordami świata na swoim koronnym dystansie na basenie 50 m, ustanowiła trzeci rekord świata na tym dystansie na basenie 25 m (ME 2007). 

5-krotna medalistka mistrzostw Europy na basenie 25 m (2001-2007), w tym 3-krotnie złoty medal na 200 m stylem motylkowym.

3-krotna zwyciężczyni Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski (2004, 2005, 2006), 2-krotnie na drugim miejscu (2002, 2003) i raz na trzecim miejscu (2007) oraz laureatka Superczempiona (2015).

 

19. Katus Ryszard, ur. 1947 r. w Boskiej Woli, lekkoatletyka – dziesięciobój, zawodnik warszawskiej Gwardii (1965-1980), podopieczny trenerów: Sławomira Nowaka i Andrzeja Mankiewicza; wcześniej uprawiał piłkę ręczną w Warszawiance, koszykówkę w Polonii i akrobatykę w DKS Targówek. Za namową trenera Włodzimierza Puzio został dziesięcioboistą.

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972, 5. miejsce na mistrzostwach Europy (Rzym (1974).

20. Kielan Urszula, ur. 1960 r. w Otwocku, lekkoatletyka – skok wzwyż, zawodniczka Gwardii Warszawa (1974-1992).

Osiągniecia: srebrna medalistka Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w skoku wzwyż (1.94), 4-krotna medalistka halowych mistrzostw Europy w skoku wzwyż: srebrny medal (1979) i 3-krotnie brązowy medal (1978, 1980, 1981), 17-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych (1977-1987), 8-krotna rekordzistka kraju, od 1.87 (1978) do 1.95 (1980).

21. Kiełbasińska Anna, ur. 1990 r. w Warszawie, lekkoatletyka – sprint, wychowanka Polonii Warszawa, od 2016 r. reprezentantka SKLA Sopot.

Osiągniecia: 2-krotna olimpijka (Londyn 2012, Tokio 2020), srebrna medalistka Igrzysk Olimpijskich Tokio 2020 (rozegranych w 2021 r.) w sztafecie 4×400 m, wicemistrzyni świata w sztafecie 4×400 m (2019), halowa mistrzyni Europy w sztafecie 4×400 metrów (2019), brązowa medalistka mistrzostw Europy (2022) i halowych mistrzostw Europy (2023) w biegu indywidualnym na 400 m, wicemistrzyni Europy w sztafetach 4×100 metrów i 4×400 metrów (2022), brązowa medalistka halowych mistrzostw Europy w sztafecie 4×400 metrów (2023).

22. Kiełpikowski Piotr, ur. 1962 r. w Grudziądzu, szermierka – floret, zawodnik Legii Warszawa (krótki okres w Warszawiance).

Osiągniecia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: Barcelona 1992 – brązowy medal w turnieju drużynowym, Atlanta 1996 – srebrny medal w turnieju drużynowym, 8-krotny medalista mistrzostw świata w drużynie (1998-2002), w tym złoty medal (1998), 2-krotnie srebrny medal (1990, 2001) i 5-krotnie brązowy medal (1993, 1995, 1998, 1999, 2002), 2-krotny medalista mistrzostw Europy w dryżynie: srebrny medal (1998) i brązowy medal (1999).

23. Klata Katarzyna, ur. 1972 r. w Sochaczewie, łucznictwo, zawodniczka LKS Mazowsze Teresin (1984-2002), wychowanka trenerów: Marka Olechnowskiego i Adama Pazdyka, a w kadrze Stanisława Stuligłowy. 

 

Osiągnięcia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996 w wieloboju drużynowym, srebrna medalistka halowych mistrzostw Europy (1998) w łukach klasycznych (indywidualnie).

24. Kłobukowska Ewa, ur. 1946 r. w Warszawie, lekkoatletyka – sprint, zawodniczka Skry Warszawa

Osiągniecia: 2-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich Tokio 1964złoty medal w sztafecie 4×100 m (43,6) i brązowy w biegu na 100 m (11,6), rekordzistka świata (1965) na 100 m (11,1), 2-krotna mistrzyni Europy (1966): w biegu na 100 m i w sztafecie 4×100 m oraz srebrna medalistka tej imprezy w biegu na 200 m.

25. Kobus-Zawojska Agnieszka, ur. 1990 r. w Warszawie, wioślarstwoczwórka podwójna, zawodniczka AZS-AWF Warszawa. 

Osiągniecia: 2-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich: Rio de Janeiro 2016 – brązowy medal i Tokio 2020 – srebrny medal, 3-krotna medalistka mistrzostw świata: złoty medal (2018) i 2-krotnie srebrne medale (2017, 2019), 6-krotna medalistka mistrzostw  Europy: złoty medal (2018), 2-krotnie srebrne medale (2011, 2016) i 3-krotnie brązowe medale (2014, 2015, 2020), 5 zwycięstw w Pucharze Świata i 6 drugich miejsc (2015-2019). 

26. Kosedowski Krzysztof, ur. 1960 r. w Tczewie, boks, zawodnik Wisły Tczew, Stoczniowca Gdańsk i Legii Warszawa (1979-1989).

Osiągniecia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w wadze piórkowej, srebrny medalista mistrzostw Europy (1981) w wadze piórkowej.

27. Kowalczyk Wojciech, ur. 1972 r. w Warszawie, piłka nożna, zawodnik klubów warszawskich: Olimpii, Poloneza i Legii, a następnie klubów hiszpańskich i cypryjskich, największe sukcesy odniósł grając w Legii.

Osiągniecia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992.

28. Kowaluk Dariusz, ur. 1996 r. we Włodawie, lekkoatletyka – sprint 400 m, chłopak z Komarówki Podlaskiej, zawodnik AZS-AWF Warszawa.

Osiągniecia: złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Tokio 2020 w sztafecie mieszanej 4×400 m, młodzieżowy wicemistrz Europy (2016) i brązowy medalista Uniwersjady (2019) w sztafecie 4×400 m.

29. Kozicki Marian, ur. 1941 r. w Brodach, jeździectwo – skoki przez przeszkody, karierę jeździecką rozpoczynał w Posadowie (1955), potem w Sierakowie i w barwach LZS Cwał Poznań (do 1961), a następnie reprezentował CWKS Legię Warszawa (1962-1990).

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Meksyk 1968, Monachium 1972, Moskwa 1980), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w skokach przez przeszkody drużynowo.

30. Koziejowski Lech, ur. 1949 r. w Warszawie, szermierka – floret, zawodnik klubów warszawskich: Marymontu, AZS-AWF i Legii, wychowanek trenera Władysława Kurpiewskiego.

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976 i Moskwa 1980),2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: srebrny medal – Monachium 1972 brązowy medal – Moskwa 1980 we florecie drużynowo, 4-krotny medalista mistrzostw świata w tej samej specjalności: 3-krotnie srebrny medal (1969, 1971, 1974) oraz brązowy medal (1973). Indywidualnie najwyższe miejsce (piąte) wywalczył na igrzyskach w Moskwie. Walczył  również w szpadzie, wywalczając 6. miejsce na mistrzostwach świata (1977). 

31. Kraska Jerzy, ur. 1951 r. w Płocku, piłka nożna – defensywny pomocnik, wychowanek Mazovii Płock (1962-1969), potem w Gwardii Warszawa (1969-1983 i 1985-1986) oraz fińskiego Kuopion Palloseura (1983-1985).

Osiągniecia: złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972, 13-krotny reprezentant Polski (1972-1973).

32. Krzesiński Adam, ur. 1965 r. w Warszawie, szermierka – floret, zawodnik warszawskiego AZS-AWF (1975-2002), wychowanek trenerów: Wojciecha Adamczewskiego, Leszka Martewicza i Ryszarda Bresia.

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Barcelona 1992, Atlanta 1996 i Sydney 2000), 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: srebrny medal – Atlanta 1996 i brązowy medal –  Barcelona 1992 we florecie drużynowo; w tej samej specjalności 6-krotnie wywalczył medale na mistrzostwach świata: złoty medal (1998), 2-krotnie srebrny medal (1990, 2001) i 3-krotnie brązowy medal (1993, 1995, 1999) oraz 4-krotnie zdobywał medale na mistrzostwach Europy: srebrny medal (1998) i 3-krotnie brązowy medal (1991, 1999, 2001). Indywidualnie najwyższe osiągnięcia wywalczył na mistrzostwach Europy w 1997 r. – złoty medal oraz w 2001 r. – srebrny medal. Wieloletni sekretarz generalny PKOL (2005-2023).

33. Kuchta Zygfryd, ur. 1944 r. w Diepholz (Niemcy), piłka ręczna (i koszykówka), zawodnik klubów: MKS MDK Łódź i AZS-AWF Warszawa (koszykówka) oraz Spójni Gdańsk i Anilany Łódź (piłka ręczna).

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976, uczestnik mistrzostw świata (1970, 1974), 142-krotny reprezentant Polski.

34. Lang Czesław, ur. 1955 r. w Kołczygłowach, kolarstwo (najpierw torowe, potem szosowe), zawodnik LKS Baszty Bytów (1974-1976) i Legii Warszawa (1877-1981) oraz zawodowych grup kolarskich we Włoszech (1982-1989)

Osiągniecia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w wyścigu ze startu wspólnego, srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata (1979, 1977) w drużynowym wyścigu szosowym, zwycięzca Tour de Pologne (1980), 4-krotny uczestnik Wyścigu Pokoju (1977-1981), finalista torowych mistrzostw świata (1975) w wyścigu na 4 km indywidualnie i drużynowo (2-krotnie piąte miejsce).

Był pierwszym zawodowcem w polskim kolarstwie (kluby włoskie 1982-1989) oraz pierwszym prywatnym animatorem kolarstwa polskiego, przejmując organizację Wyścigu dookoła Polski i czyniąc z niego (po latach doświadczeń) uznaną w świecie kolarskim markę Tour de Pologne.

 

35. Licznerski Zenon, ur. 1954 r. w Elblągu, lekkoatletyka – sprint, zawodnik Startu Elbląg, Lechii Gdańsk, Górnika Zabrze i Legii Warszawa (1977-1987).

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Montreal 1976 Moskwa 1980), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w sztafecie 4×100 m, złoty medalista mistrzostw Europy (1978) w sztafecie 4×100 m i brązowy medalista halowych mistrzostw Europy w biegu na 60 m (1975), 31-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1974-1984).

36. Lisewski Adam, ur. 1944 r. w Warszawie, szermierka – floret (walczył również w szpadzie), zawodnik AZS Warszawa (1958-1972), wychowanek trenera Eugeniusza Kaźmierskiego.

Osiągniecia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Meksyk 1968 we florecie drużynowo, 4-krotny medalista mistrzostw świata we florecie drużynowo: 2-krotnie srebrny medal (1965, 1971) i 2-krotnie brązowy medal (1966, 1967), wieloletni prezes Polskiego Związku Szermierczego (1980-1988 i 1992-2008).

 

37. Łapiński Tomasz, ur. 1969 r. w Łapach, piłka nożna (środkowy obrońca), zawodnik Pogoni Łapy (1983-1987), Widzewa Łódź (1987-1999) i Legii Warszawa (2000-2003).

Osiągniecia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992, 36-krotny reprezentant Polski (1992-1999), największe sukcesy z Widzewem Łódź (wieloletni kapitan drużyny).

38. Majewski Tomasz, ur. 1981 r. w Nasielsku, lekkoatletyka – pchnięcie kulą, zawodnik WMKS Płońsk (1993-2001), Skry Warszawa (2001-2003), Warszawianki (2004) i AZS-AWF Warszawa (2004-2016), wychowanek trenera Witolda Suskiego, a potem podopieczny trenera Henryka Olszewskiego.

Osiągniecia: 4-krotny olimpijczyk (Ateny 2004, Pekin 2008, Londyn 2012 i Rio de Janeiro 2016), 2-krotny złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Pekin 2008  (21,51 m) i Londyn 2012 (21,89 m), srebrny medalista mistrzostw świata (2009), 2-krotny brązowy medalista halowych mistrzostw świata (2008, 2012), złoty i brązowy medalista mistrzostw Europy (2010, 2014), złoty medalista halowych mistrzostw Europy (2009).

2-krotny zwycięzca plebiscytu „Złote kolce” na najlepszego polskiego lekkoatletę w sezonie (2008, 2012). W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku 2-krotnie na podium: 2012 – 2. miejsce, 2008 – 3. miejsce, a w 2016 r. – laureat Superczempiona.

39. Malina Andrzej, ur. 1960 r. w Klarysewie k. Warszawy, zapasy – styl klasyczny, zawodnik Elektronika Piaseczno (1972-1979 – trener Ryszard Głowacki) i Legii Warszawa (1979-1989 – trener Bolesław Dubicki).

Osiągnięcia: olimpijczyk (Seul 1988), złoty medalista mistrzostw świata (1986) – kat. do 90 kg, 2-krotny medalista mistrzostw Europy w kat. do 82 kg: srebrny medal (1982) i brązowy medal (1983).

Zwycięzca Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski (1986) – jako pierwszy z zapaśników.

40. Małachowski Piotr, ur. 1983 r. w Żurominie, lekkoatletyka – rzut dyskiem, wychowanek trenera Witolda Suskiego, zawodnik WMKS Płońsk (do 2000), Skry Warszawa (2001-2002), AZS-AWF Warszawa (2003-2004), WKS Śląsk Wrocław (2004-2021).

Osiągniecia: 4-krotny olimpijczyk (Pekin 2008, Londyn 2012, Rio de Janeiro 2016 i Tokio 2020), 2-krotny srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich: Pekin 2008 (67,82 m) i Rio de Janeiro 2016 (67,55 m), 3-krotny medalista mistrzostw świata: złoty medal (2015), 2-krotnie srebrny medal (2009, 2013), 2-krotny złoty medalista mistrzostw Europy (2010, 2016).

3-krotny zwycięzca plebiscytu „Złote kolce” na najlepszego polskiego lekkoatletę w sezonie (2009, 2010, 2016). W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku 2016 – 3. miejsce, a w 2021 r. – laureat Superczempiona.

41. Marcinkiewicz (Dzięcioł) Iwona, ur. 1975 r. w Warszawie, łucznictwo. Od 1987 r. należała do klubu sportowego Drukarz Warszawa. Jej trenerami byli: Roman Staszewski, Paweł Soliński oraz Stanisław Stuligłowa (trener reprezentacji Polski).

Osiągnięcia3-krotna olimpijka (Atlanta 1996, Ateny 2004, Pekin 2008) i brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996 w drużynie, 5-krotna medalistka mistrzostw Europy: 2-krotna złota medalistka mistrzostw Europy (2004 indywidualnie i 2008 drużynowo), srebrna medalistka drużynowo (2002) i 2-krotnie brązowa medalistka drużynowo (2004, 2006). 

42. Nastula Paweł, ur. 1970 r. w Warszawie, judo, zawodnik AZS-AWF Warszawa, podopieczny Wojciecha Borowiaka.

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Barcelona 1992, Atlanta 1996), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996 (waga do 95 kg), 3-krotny medalista mistrzostw świata: 2-krotnie złoty medal (1995, 1997) i srebrny medal (1991), 4-krotny medalista mistrzostw Europy: 3-krotnie złoty medal (1994-1996) i srebrny medal (1999).

43. Niedźwiedzka Katarzyna, z domu Woźniak, ur. 1989 r. w Warszawie, łyżwiarstwo szybkie, zawodniczka WTŁ Stegny Warszawa.

Osiągnięcia: 2-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich: srebrny medal Soczi 2014 i brązowy medal Vancouver 2010 w biegu drużynowym, brązowa medalistka mistrzostw świata w drużynie (2012).

44. Niedźwiedzki Konrad, ur. 1985 r. w Warszawiełyżwiarstwo szybkie, zawodnik SNPTT Zakopane, AZS Zakopane i LKS Poroniec Poronin.

Osiągniecia4-krotny olimpijczyk (Turyn 2006, Vancouver 2010, Soczi 2014 i PyeongChang 2018), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Soczi 2014 w biegu drużynowym, brązowy medalista mistrzostw świata na dystansach (2013) w biegu drużynowym.

45. Nielaba Henryk, ur. 1933 r. w Piotrowicach, szermierka – szpada (sukcesy także we florecie), zawodnik MKS Katowice, Górnika Katowice i Legii Warszawa.

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Tokio 1964, Meksyk 1968, Monachium 1972) i brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Meksyk 1968 w szpadzie drużynowo, 5-krotny medalista mistrzostw świata: złoty i srebrny medal w szpadzie drużynowo (1963, 1970) oraz trzy medale we florecie drużynowo: srebrny medal (1963) i dwa brązowe medale (1961, 1962).

46. Noceti-Klepacka Zofia, ur. 1986 r. w Warszawie, żeglarstwo – klasa RS:X (do 2004 r. Mistral), zawodniczka YKP Warszawa i Sailing Legia, wychowanka trenera Witolda Nerlinga.

Osiągniecia4-krotna olimpijka (Ateny 2004, Pekin 2008, Londyn 2012 i Londyn 2020), brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Londyn 2012, 3-krotna medalistka mistrzostw świata: złoty medal (2007), 2-krotnie srebrny medal (2011, 2012), 9-krotna medalistka mistrzostw Europy: 3-krotnie złoty medal (2011, 2017, 2018), srebrny medal (2016) i 5-krotnie brązowy medal (2010, 2014, 2015, 2020, 2021). 

47. Nowacka Oktawia, ur. 1991 r. w Starogardzie Gdańskim, pięciobój nowoczesny, zawodniczka STPP CWKS Legia Warszawa.

Osiągnieciabrązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Rio de Janeiro 2016, 3-krotna medalistka mistrzostw świata: złoty medal w drużynie (2015), 2-krotnie brązowy medal w konkurencji sztafet (2014, 2015), srebrna medalistka mistrzostw Europy w konkurencji sztafet (2013), 3-krotna medalistka Światowych Igrzysk Wojskowych: dwa złote medale (2015), indywidualnie i sztafeta, oraz brązowy medal w drużynie (2019).

48. Olech Janusz, ur. 1965 r. w Warszawie, szermierka – szabla, zawodnik Marymontu Warszawa (1976-1984) i Legii Warszawa (1985-1997), wychowanek trenera Krzysztofa Grzegorka.

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Seul 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996) i srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Seul 1988 w szabli indywidualnie oraz srebrny medalista mistrzostw świata w szabli drużynowo (1986). 

49. Orzechowska (Jesionowska) Celina, ur. 1933 r. w Łomży, lekkoatletyka – sprint, zawodniczka OWKS Lublin (1951-1953) i CWKS Legii Warszawa (1953-1966).

Osiągniecia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Rzym 1960 w sztafecie 4×100 m, brązowa medalistka mistrzostw Europy (1958) w tej samej konkurencji, 30-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych (1954-1966), 3-krotna uczestniczka mistrzostw Europy (1954, 1958, 1966).

50. Ostromęcka-Guryn Krystyna, ur. 1948 r. w Bydgoszczy, piłka siatkowa, wychowanka SKS Warszawa, zawodniczka MDK Warszawa (1963-1964), Legii Warszawa (1964-1974), Spójni Warszawa (1975-1978), największe sukcesy z Legią.

Osiągniecia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Meksyk 1968, brązowa medalistka mistrzostw Europy (1961), 2-krotna reprezentantka Polski na mistrzostwa świata (1970, 1974), 143 występy w reprezentacji Polski (126 oficjalnych).

51. Ozimek Norbert, ur. 1945 r. w Warszawie, podnoszenie ciężarów, zawodnik stołecznych klubów AZS i Legii (1960-1974), wychowanek trenera Augustyna Dziedzica.

Osiągniecia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: Meksyk 1968 – brązowy medal w wadze 82,5 kg (472,5 kg), Monachium 1972 – srebrny medal w wadze 82,5 kg (497,5 kg), 4-krotny medalista mistrzostw świata: złoty medal (1965), 2-krotnie srebrny medal (1970, 1972) i brązowy medal (1968), 3-krotny medalista mistrzostw Europy: srebrny medal (1968) i dwa brązowe medale (1965, 1969).

52. Pyciak-Peciak Janusz, ur. 1949 r. w Warszawie, pięciobój nowoczesny, zawodnik stołecznych klubów: Lotnika (1968-1975) i Legii (1976-1985), wychowanek trenera Bolesława Bogdana.

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976, Moskwa 1980), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976 (indywidualnie), 7-krotny medalista mistrzostw świata, w tym 5-krotnie złoty medal (1971 i 1981 – indywidualnie i drużynowo, 1978 – drużynowo), 2-krotnie srebrny medal (1978, 1979 – indywidualnie).

Wielokrotnie wybierany do dziesiątki najlepszych sportowców Polski w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na sportowca roku, 2-krotnie w nim zwyciężał (1977, 1981), a raz był drugi (1978).

 

53. Petrich Henryk, ur. 1959 r. w Łodzi, boks, wychowanek Widzewa Łódź (1974-1979), zawodnik Legii Warszawa (1980-1990), Igloopolu Dębica (1990-1991) i Walki Zabrze (1992-1993). 

Osiągniecia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Seul 1988 w wadze półciężkiej i srebrny medalista zawodów „Przyjaźń-84” w Hawanie (rozegranych równolegle i alternatywnie do IO w Los Angeles, po ich bojkocie przez PRL) w wadze średniej, brązowy medalista mistrzostw świata (1986) w wadze średniej, srebrny medalista mistrzostw Europy (1987) w wadze średniej.

54. Pietrzyk Jerzy, ur. 1955 r. we Warszawie, lekkoatletyka – sprint 400 m, zawodnik MKS Beskidy Bielsko-Biała (1971-1972), Górnika Zabrze (1973-1976) i Gwardii Warszawa (1977-1982).

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Montreal 1976, Moskwa 1980), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976 w sztafecie 4×400 m, mistrz i rekordzista Europy juniorów w biegu na 400 m ppł (1973), akademicki mistrz świata w biegu na 400 m i w sztafecie 4×400 m (1975), 21-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1975-1982).

55. Robak Adam, ur. 1957 r. w Warszawie, szermierka – floret, zawodnik warszawskiego AZS-AWF, wychowanek trenera Jerzego Wężowskiego. 

Osiągnięcia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w turnieju drużynowym, złoty medalista mistrzostw świata w drużynie (1978), akademicki mistrz świata w turnieju indywidualnym (1985) i wicemistrz w turnieju drużynowym (1977). 

 

56. Roman Witold, ur. 1967 r. w Warszawie, piłka siatkowa, zawodnik MKS MDK Warszawa (do 1986), a następnie Stilonu Gorzów, AZS Olsztyn, Legii Warszawa (1993-1996), Morza Szczecin i Stolarki Wołomin.

Osiągnięcia: olimpijczyk (Atlanta 1996 (kapitan drużyny), reprezentant Polski w latach 1987-1997 (259 spotkań), 4-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1989, 1991, 1993, 1995), 2-krotny medalista Uniwersjady: złoty medal (1991) i srebrny medal (1993). 

57. Różycki Janusz, ur. 1939 r. w Warszawie, szermierka – floret, zawodnik warszawskiej Legii, wychowanek trenera Zygmunta Fogta, syn genialnego matematyka i kryptologa Jerzego Różyckiego – jednego z trzech twórców złamania kodu niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma.

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Rzym 1960, Tokio 1964), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Tokio 1964 w turnieju drużynowym, 3-krotny medalista mistrzostw świata w drużynie: srebro (1978), 2-krotnie brąz (1961, 1962), (1977). Artysta plastyk, malarz.

 

58. Skrzecz Paweł, ur. 1957 r. w Warszawie, boks, zawodnik Gwardii Warszawa (przez całą karierę), „odkryty” przez trenera Wieńczysława Kosinowa, dalej wyszkolony przez trenerów: Wiktora Szulca i Michała Szczepana.

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w wadze półciężkiej, srebrny medalista mistrzostw świata w wadze półciężkiej (1982), 2-krotny medalista mistrzostw Europy (srebro – 1983, brąz – 1979, oba medale w wadze półciężkiej), stoczył 278 walk (wszystkie w kat. półciężkiej), z czego 239 wygrał, 4 zremisował i 35 przegrał. 

 

59. Smalcerz Zygmunt, ur. 1941r. W Bestwince (powiat Bielsko-Biała), podnoszenie ciężarów, zawodnik AZS Warszawa (1960-1968) i stołecznej Legii (1968-1978), wcześniej zawodnik gimnastyki sportowej KS Start Czechowice-Dziedzice (1954-1960), namówiony do uprawiania ciężarów przez trenera dr. Augustyna Dziedzica.

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 w wadze muszej (do 52 kg) wynikiem 337,5 kg (112,5+100+125), 3-krotny złoty medalista mistrzostw świata (1971, 1972, 1975) i brązowy medalista mistrzostw świata (1973), rekordzista świata w rwaniu (103 kg), 4-krotny mistrz Europy (1971, 1972, 1974, 1975), trener kadry polskich sztangistów (1994-1986 i 2005-2009) oraz kadr: Arabii Saudyjskiej (1992-1994), USA (od 2010) i Norwegii (od 2020).

Najlepszy sportowiec Polski w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” (1975).

60. Sypniewski Marian, ur. 1955 r. w Bydgoszczy, szermierka – floret, wychowanek trenera Waldemara Wardalskiego (Gwiazda Bydgoszcz), zawodnik Legii Warszawa i trenera Marka Poznańskiego.

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Moskwa 1980, Seul 1988, Barcelona 1992), 2-krotny brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich: Moskwa 1980 i Seul 1988 we florecie drużynowo, 3-krotny medalista mistrzostw świata: złoty medal (1978 – floret drużynowo), 2-krotnie brązowy medal (1983 – indywidualnie, 1993 – drużynowo), sędzia międzynarodowy (Sydney 2000).

61. Rybaczewski Mirosław, ur. 1952 r. w Warszawie, piłka siatkowa, wychowanek MKS MDK Warszawa (1968-1971), zawodnik AZS Olsztyn (1972-1982) i francuskiej ASBF Tuluza (po 1982 – zawodnik i trener).

Osiągnięcia: złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976, złoty medalista mistrzostw świata (1974), srebrny medalista mistrzostw Europy (1975), 167-krotny reprezentant Polski (1973-1980).

62. Rybicki Jerzy, ur. 1953 r. w Warszawie, boks, zawodnik Gwardii Warszawa, ”odkryty” przez trenera Antoniego Komudę, poprowadzony do mistrzostwa przez trenerów: Michała Szczepana i Tadeusza Walaska.

Osiągnięcia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: Montreal 1976 – złoty w wadze lekkośredniej, Moskwa 1980 – srebrny w wadze średniej, brązowy medalista mistrzostw świata w wadze lekkośredniej (1978), 2-krotny brązowy medalista mistrzostw Europy (1975 – waga półśrednia, 1977 – waga lekkośrednia).

63. Supron Andrzej, ur. 1952 r., w Warszawie, zapasy – styl klasyczny, zawodnik RKS Elektryczność Warszawa (1963-1971) i GKS Katowice (1972-1987).

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976, Moskwa 1980), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 (kat. 68 kg), 6-krotny medalista mistrzostw świata: złoty medal (1979 – kat. 68 kg), 4-krotnie srebrny medal (1975 i 1978 – kat. 68 kg, 1982 i 1983 – kat. 74 kg) i brązowy medal (1974 – kat. 68 kg), 7-krotny medalista mistrzostw Europy: 2-krotnie złoty medal (1975 – kat. 68 kg, 1982 – kat. 74 kg), 2-krotnie srebrny medal (1974 – kat. 68 kg, 1983 – kat. 74 kg), 3-krotnie brązowy medal (1972 i 1979 – kat. 68 kg, 1981 – kat. 74 kg), asystent trenera kadry polskich zapaśników Stanisława Krzesińskiego oraz trener kadry USA.

64. Sycz Robert, ur. 1973 r., w Warszawie, wioślarstwo, zawodnik Szkolnego Wojewódzkiego Ośrodka Sportowego nr 2 w Warszawie (1986-1995), Zawiszy Bydgoszcz (1996-1998) i RTW LOTTO-Bydgostii Bydgoszcz (1999-2012).

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Atlanta 1996, Sydney 2000, Ateny 2004), 2-krotny złoty medalista Igrzysk Olimpijskich: Sydney 2000 i Ateny 2004 w dwójce podwójnej kategorii lekkiej, 6-krotny medalista mistrzostw świata: 2-krotnie złoty medal (1997, 1998), 3-krotnie srebrny medal (2001-2003), brązowy medal (2005). W 2012 otrzymał tytuł „Superczempiona” w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego”.

65. Szczerba Kazimierz, ur. 1954 r. w Ciężkowicach (k. Gorlic), boks, zawodnik Hutnika Kraków (1970-1975) i Legii Warszawa (1975-1988).

Osiągnięcia: 2-krotny brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich: Montreal 1976 (waga lekkopółśrednia) i Moskwa 1980 (waga półśrednia), 3-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1975, 1971, 1975 – bez sukcesów), stoczył 329 walk (289 wygranych).

66. Świerczewski Piotr, ur. 1972 r. w Nowym Sączu, piłka nożna, zawodnik wielu klubów, w tym Polonii Warszawa (2008-2009) i Tęczy 34 Płońsk (2012), występował na pozycji pomocnika.

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992, uczestnik mistrzostw świata (2002), 70-krotny reprezentant Polski.

68. Włodarczyk Anita, ur. 1985 r. w Rawiczu, lekkoatletyka – rzut młotem, zawodniczka Kadetu Rawicz (2001-2004), AZS-AWF Poznań (2005-2009), Skry Warszawa (2011-2019), AZS-AWF Katowice (2020-nadal).

Osiągnięcia: 4-krotna olimpijka (Pekin 2008, Londyn 2012, Rio de Janejro 2016, Tokio 2020), 3-krotna złota medalistka Igrzysk Olimpijskich: Londyn 2012 (77,60), Rio de Janeiro 2016 (82,29) i Tokio 2020 (78,48) w rzucie młotem, 4-krotna złota medalistka mistrzostw świata (2009, 2013, 2015, 2017), 5-krotna medalistka mistrzostw Europy: 4-krotnie złoty medal (2012, 2014, 2016, 2018) i brązowy medal (2010), 6-krotna rekordzistka świata: od 77,96 (2009) do 82,98 (2016). 

Najlepsza lekkoatletka świata dekady 2010-2019, 5-krotna laureatka Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku: pierwsze miejsce (2016), 3-krotnie drugie miejsce (2009, 2015, 2021) i trzecie miejsce (2017), 8-krotna zwyciężczyni rankingu światowego „Track and Field New” i 10-krotna zwyciężczyni rankingu „Złote kolce”,

69. Woronin Marian, ur. 1956 r. w Grodzisku Mazowieckim, lekkoatletyka – sprint, zawodnik Znicza Pruszków (1973-1975), Polonii Warszawa (1876-1977) Legii Warszawa (1978-1988), wychowanek nauczyciela Andrzeja Emilianowicza i trenera Winicjusza Nowosielskiego, podopieczny trenerów Tadeusza Cucha i Sławomira Wąsowskiego.

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w sztafecie 4×100 m, 2-krotny medalista mistrzostw Europy: złoty medal w sztafecie 4×100 m (1978) i brązowy medal w biegu na 100 m (1982), rekordzista Europy w biegu na 100 m – 9 czerwca 1984, Memoriał Janusza Kusocińskiego w Warszawie, wynikiem 10:00 (zmierzono dokładnie 9:992, ale zaokrąglono – po tygodniu, do 10:00, rekord przetrwał 4 lata, ale był to również najlepszy wynik białego sprintera, który przetrwał aż 26 lat, do dzisiaj rekord Polski), 5-krotny halowy mistrz Europy w biegu na 60 m (1979-1982 i 1987 – z halowym rekordem świata na tym dystansie – 6:51).

70. Wszoła Jacek, ur. 1956 r. w Warszawie, lekkoatletyka – skok wzwyż, zawodnik AZS-AWF Warszawa, wychowanek trenerów Stanisława Janowskiego i Romana Wszoły (ojca).

Osiągnięcia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: złoty medal Montreal 1976 (2.25) i srebrny medal Moskwa 1980 (2.31), rekordzista świata 2.35 (1980 – dwa miesiące przed IO w Moskwie), złoty medalista Uniwersjady (1977), złoty i srebrny medalista halowych mistrzostw Europy (1977, 1980).

Laureat drugiego miejsca w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku (1976) i zwycięzca rankingu „Złote kolce” (1976).

73. Zawadzki Włodzimierz, ur. 1967 r. w Wierzbicy k. Radomia, zapasy – styl klasyczny (waga piórkowa do 62 kg), zawodnik MZKS Orła Wierzbica (1980-1987) i Legii Warszawa (od 1987), wychowanek trenera Mariana Osińskiego (Wierzbica) i Bolesława Dubickiego (Legia).

Osiągnięcia: 4-krotny olimpijczyk (Barcelona 1992, Atlanta 1996, Sydney 2000, Ateny 2004), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992 w kat. 62 kg, 4-krotny medalista mistrzostw świata: 2-krotnie srebrny medal (1995, 2002) i 2-krotny brązowy medal (1994, 1997), 3-krotny złoty medalista mistrzostw Europy (1991, 1995, 1999),  srebrny medalista Igrzysk Wojskowych (1995) i Mistrzostw Świata Wojskowych (2005).

74. Zieliński Władysław, ur. 1935 r. w Warszawie, kajakarstwo, zawodnik Spójni Warszawa (1949-1971), wychowanek trenera Stanisława Zantary.

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Rzym 1960, Tokio 1964, Meksyk 1968), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Rzym 1960 w konkurencji K-2 1000 m, złoty medalista mistrzostw świata w konkurencji K-2 500 m (1958) i 5-krotny finalista w innych konkurencjach (1958, 1963, 1966), 3-krotny medalista mistrzostw Europy: srebrny medal w K-2 500 (1961) oraz 2-krotnie brązowy medal (1959) w K-2 500 m i K-1 4×500 m, a także 6-krotny finalista (1957, 1963, 1965) w innych konkurencjach.

67. Wiłkomirski Krzysztof, ur. 1980 r. w Warszawie, judo, zawodnik klubu AZS Uniwersytet Warszawski (trenerzy Sławomir Pacholak i Zdzisław Grochowski).

 

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Ateny 2004, Pekin 2008), brązowy medalista mistrzostw świata (2001) i brązowy medalista mistrzostw Europy (2003) w kat. 73 kg.

71. Wysoczańska Barbara, ur. 1949 r. w Świętochłowicach, szermierka – floret, wychowanka Baildonu Katowice (do 1969 r.), zawodniczka AZS Warszawa (1969-1988).

Osiągnięcia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 we florecie indywidualnym, 2-krotna medalistka mistrzostw świata we florecie drużynowym: srebrny medal (1978) i brązowy medal (1971).

72. Zajkowski Antoni, ur. 1948 r. w Malczewie k. Ełku, judo, zawodnik Promienia Mońki (trenując zapasy), Jagiellonii Białystok i AZS Siobukai Warszawa (od 1978). 

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 w kat. 70 kg (pierwszy w historii polskiego judo medalista olimpijski), brązowy medalista mistrzostw świata (1971), 2-krotny srebrny medalista mistrzostw Europy (1969, 1971) w tej samej kategorii wagowej.

75. Złotkowska Luiza, ur. 1986 r. w Warszawie, łyżwiarstwo szybkie, zawodniczka MKS-MOS Pruszków-Milanówek, AZS Zakopane, KS „Orzeł” Elbląg, LKS Poroniec Poronin i UKS Sparta Grodzisk Mazowiecki.

Osiągnięcia: 3-krotna olimpijka (Vancouver 2010, Soci 2014, PyeongChang 2018), 2-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich: srebrny medal Soczi 2014 i brązowy medal Vancouver 2010 w biegu drużynowym, 2-krotna medalistka mistrzostw świata w drużynie: brązowy medal (2012) i srebrny medal (2013), 3-krotna brązowa medalistka Uniwersjady (2009) w konkurencjach: 3000 m, 5000 m i drużynowo.

Legenda polskich łyżew

Środa, 17 maja 2023 roku, godzina 13.00, Służew nad Dolinką. Nad dolinką wisi ciemna chmura, która wylewa strugi deszczu na osiedle. Deszcz! Pada deszcz!

Służew nad Dolinką. Oryginalne osiedle mieszkaniowe z parkiem nad Dolinką Służewiecką. Kręte uliczki ozdobione piękną zielenią. Prawie 7 tysięcy członków, 47 budynków na 42 ha. To prawie tyle ile wynosi powierzchnia Watykanu.

Ulica Noskowskiego 8. Uroczystość odsłonięcia tablicy poświęconej Erwinie Ryś-Ferens, znakomitej polskiej łyżwiarce, która pod  tym właśnie adresem mieszkała od 1978 roku. Erwina zmarła w kwietniu 2022 roku. W majową środę, z inicjatywy gospodarzy osiedla, Zarządu Spółdzielni mieszkaniowej „Służew nad Dolinką”, pod patronatem Burmistrza dzielnicy Mokotów i przy organizacyjnym przygotowaniu przez Warszawsko-Mazowiecką Radę Olimpijską odsłonięto pamiątkową tablicę i mural obrazujący sylwetkę łyżwiarki.

Deszcz nie ustaje. Ale nie przeszkadza to sporej grupie uczestników uroczystości, którzy zgromadzili się przed muralem i tablicą. Słychać głosy, że deszcz nawet dodaje uroku tej uroczystości, a na pewno tworzy specyficzną atmosferę. Kiedy przemawiają gospodarze i goście, niejednemu z obecnych łza zakręciła się w oku.

Ważne słowa o Erwinie padają z ust Prezesa Spółdzielni, Grzegorza Jakubca, Burmistrza Mokotowa Rafała Miastowskiego, Prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego, jednocześnie wiceprezesa PKOl Rafala Tatarucha i Prezesa Warszawsko- Mazowieckiej Rady Olimpijskiej, Zenona Dagiela.  Panowie mówią o ogromnych zasługach Erwiny dla polskich łyżew i polskiego sportu, o jej wielkiej osobowości, o harcie ducha, o niezwykłej walce o zwycięstwo, a także o potrzebie sportowego szczęścia.

                                                           

Erwina Ryś Ferens reprezentowała Polskę na czterech kolejnych Igrzyskach Olimpijskich. W jednym z wywiadów, z pewnym rozgoryczeniem mówiła: „miałam pecha, poza pracą i talentem trzeba mieć szczęście”. Zdobyła worek medali i tytułów. Statystycy to policzyli: 21 medali mistrzostw świata i Europy, 80 medali mistrzostw Polski, 50 rekordów Polski na wszystkich dystansach. Według opinii wielu sportowych znawców – to najlepsza łyżwiarka w historii polskiego łyżwiarstwa szybkiego. Ogrom sukcesów!  Zabrakło jednego – olimpijskiego medalu.

Oto jak Erwina Ryś-Ferens, po latach wspominała swoje olimpijskie starty: „W Innsbrucku byłam w doskonałej formie, ale ktoś wymyślił, że schodzimy z gór i przenosimy się do wioski olimpijskiej, wypadłam z rytmu”. Jest rok 1976, pierwsze igrzyska Erwiny, ma 21 lat. Dwa lata wcześniej robi wielką furorę na mistrzostwach świata juniorek we włoskiej Cortinie. Wygrywa biegi na 1000 i 3000 metrów, a na 1500 metrów jest druga. Wygrywa wielobój. Rok później znów wielkie triumfy. Dwa złote medale wśród juniorek i pierwszy medal seniorski, srebro na 1500 metrów. Jedzie na Igrzyska w Innsbrucku jako jedna z głównych faworytek. Niestety pech dał znać o sobie…

Rok 1980 w dalekim Lake Placid znów startuje pechowo: „Czułam się jak w więzieniu – mówi po latach – wszędzie żołnierze z bronią. Na zawody ubrałam się za cienko, zmarzłam”. Najlepszy start to piąte miejsce na 3000 metrów. W Sarajewie startowała w bardzo trudnych warunkach. W odróżnieniu od rywalek jechała w padającym śniegu. „Nie miałam szans” – mówi. Piąte miejsce na 1500 metrów z lepszym czasem niż zwyciężczyni na tym dystansie sprzed czterech lat! Ale ten wynik daje w Sarajewie tylko piąte miejsce.  

W Calgary w 1988 roku, na przepięknych, śnieżnych igrzyskach Erwina znów na piątym miejscu, tym razem na 3000 metrów. Jechała sama więc było trudno. Ale w pewnym momencie czasy pokazywały, że medal jest blisko. Nagle upadek.”… trener Kozak przyniósł mi wódkę, wiedział, że tylko to może mi pomóc”. Oto przewrotność sportu. Medale, rekordy ale poza igrzyskami. „Wiedziałam, że presja na mnie ciąży ale nie potrafiłam z nią walczyć” – tak wspomina po latach. „Czułam samotność i ogromny ciężar na swoich barkach”. Przegrać i być wielkim, sport daje taką możliwość, bo sport niesie ze sobą niezwykłość! Kiedyś słynny amerykański koszykarz Michael Jordan powiedział: „W mojej karierze nie trafiłem ponad 9 tysięcy rzutów, przegrałem 300 gier, 26 razy nie trafiłem decydujących piłek w meczu. Ponosiłem porażki, raz po raz,  przez całe moje życie i właśnie dlatego osiągnąłem sukces”.

Erwina Ryś -Ferens przegrała cztery igrzyska olimpijskie i może właśnie dlatego jest dziś uznawana za ikonę polskiego sportu z  medalami mistrzostw świata i Europy, z 80 tytułami mistrzostw Polski, z 50 rekordami Polski. Wielki sportowy autorytet!

                                                                    

A na Służewiu nad Dolinką wciąż pada deszcz. Rozlega się hymn olimpijski, obok powiewają olimpijskie flagi. Do tablicy pamiątkowej podchodzi córka Diana i syn Filip w otoczeniu grona oficjeli. Biało-czerwona szarfa opada, brzmią fanfary. Wiązanki kwiatów składają: dyrektor stołecznego Biura Sportu i Rekreacji, Janusz Samel i jego zastępczyni Dorota Ognicha, którzy kwiaty składają w imieniu Prezydenta Warszawy. Wiązankę kwiatów składają także Prezes Spółdzielni Grzegorz Jakubiec i Burmistrz Mokotowa Rafał Miastowski.  Deszcz, nieodłączny towarzysz uroczystości postanowił być z nami aż do końca! Być może, po latach, będziemy wspominać to wydarzenie właśnie dzięki deszczowi. Jak pamiętny mecz piłki nożnej z Niemcami  w półfinale mistrzostw świata  w 1974 roku.

                                                                         

Uciekamy przed deszczem. Druga część uroczystości odbywa się w sali konferencyjnej Spółdzielni.  Deszcz pozostał za oknami, a w sali zapachniało kawą i ciastkami. Siadamy jak w kinie, by obejrzeć filmiki o Erwinie. Przedtem głos zabierają: dyrektor Biura Sportu, Janusz Samel i Dyrektor Muzeum Sportu, Sławomir Majcher. Mówią o jej pracy, działalności społecznej i jej osobowości, wzorze dla innych. Jeszcze przedstawiciel Urzędu Marszałkowskiego odczytuje list od Marszałka województwa Mazowieckiego, Adama Strużika.

Na koniec laudacja poświęcona Erwinie wygłoszona przez Kazimierza Kowalczyka, długoletniego Prezesa Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego, obecnie Prezesa Honorowego. Kazimierz opowiada rzeczy znane i nieznane z czasów kiedy pracował z Erwiną. Mówi pięknie  i uroczo, bo dziś tylko tak można opowiadać o wielkim sportowcu.

Dodajmy jeszcze jeden cytat z Erwiny: „Dziś sportowcy mają znakomite warunki do uprawiania sportu. Mogą korzystać z pomocy specjalistów. Kiedy ja rywalizowałam, to była kostka cukru i na rower” – tak z uśmiechem, trochę przekornie odpowiedziała na pytanie dziennikarza.

Finał! Prezentacja filmików ze startu Erwiny w Calgary i kilka ujęć z jej kariery. Stare zdjęcia, stary filmik ale wciąż takie same wzruszenia, które niemal słychać wśród zebranych.  Poruszającyy finał wzruszającej uroczystości.

Już przy kawie i ciasteczkach rozmawiamy z Prezesem PZŁSz. Rafałem Tataruchem, dziećmi Erwiny: Dianą i Filipem oraz z jej trenerem i mężem Krzysztofem Ferensem. Relacja z tych rozmów w innym materiale.

 

Jan Wieteska

 

Fot. 1 Odsłonięcie tablicy

Fot. 2 Od lewej: mąż, córka i syn Erwiny Ryś-Ferens oraz burmistrz Rafał Miastowski

Fot. 3 Mural z kwiatami

Fot. 4 Prezes Kazimierz Kowalczyk

Fot. 5 Dyrektor Janusz Samel

Fot. 6 Prezes Zenon Dagiel

 

 

Uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej Erwinie Ryś-Ferens

Warszawsko-Mazowiecka Rada Olimpijska oraz Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej Służew nad Dolinką zapraszają na odsłonięcia tablicy pamiątkowej i muralu poświęconego Erwinie Ryś-Ferens, wybitnej polskiej panczenistce. Uroczystość odbędzie się 17 maja br. o godz. 13.00, przy bloku na ul. Noskowskiego 8, w którym to Erwina Ryś-Ferens mieszkała przez wiele lat.

Erwina Ryś-Ferens, jak podaje leksykon polskich olimpijczyków, to: trenerka, multi mistrzyni i multi rekordzistka w historii polskiego łyżwiarstwa szybkiego, medalistka mistrzostw świata i Europy, uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku (1976), Lake Placid  (1980), Sarajewie (1984) i Calgary (1988)”.

W czasie kariery sportowej reprezentowała barwy Olimpii Elbląg i Marymontu Warszawa, zdobyła 83 tytuły mistrzyni Polski oraz ustanowiła 50 rekordów kraju w łyżwiarstwie szybkim. Trzykrotnie zdobywała brązowe medale mistrzostw świata: w 1978 i 1985 w wieloboju sprinterskim oraz w 1988 w wieloboju. W 1979 ukończyła studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Pracowała m.in. jako zastępca dyrektora departamentu w mazowieckim urzędzie marszałkowskim, a także na stanowisku głównego specjalisty w Urzędzie m.st. Warszawy. Od 2002 r. aż do 2022 r. była nieprzerwanie radną Sejmiku mazowieckiego. Odznaczona m. in. srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Aktywna działaczka sportowa (członek zarządu PKOl) i społeczna (Warszawa). Zmarła w wieku 67 lat, 20 kwietnia 2022 roku po długiej ciężkiej chorobie.

Opr. KS

Źródło: Olimpijski.pl i Wikipedia.pl

Foto: Wikipedia.pl


 

 

Urszula Kielan i Jerzy Pietrzyk

Spotkania z … to nowy cykl wywiadów z medalistami i olimpijczykami zainicjowany przez Warszawsko-Mazowiecką Radę Olimpijską PKOl wraz z Muzeum Sportu i Turystyki. Blisko godzinny wywiad przed kamerami, z udziałem publiczności, daje okazję do poznania wybitnego sportowca, do bezpośredniego wysłuchania jego relacji z najważniejszych imprez sportowych. Jest to też rozmowa o urokach i blaskach bycia sportowcem, a także przypomnienia sukcesów, ludzi i miejsc światowych i polskich aren sportowych.

Pierwszym gościem prowadzącego wywiad Piotra Walewskiego, była Urszula Kielan – srebrna medalistka skoku wzwyż z Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980 r. Wielokrotna rekordzistka i mistrzyni Polski, medalistka halowych mistrzostw Europy. Przez całą sportową karierę wierna jednemu klubowi – Gwardii Warszawa. Oczywiście najwięcej czasu pani Ula poświęciła opowieści o jej jedynej i niezwykle udanej Olimpiadzie; jej finałowej walce ze swoją „idolką”, Włoszką Sarą Simeoni, która wówczas zdobyła olimpijskie złoto.

Drugim z kolei gościem był Jerzy Pietrzyk, lekkoatleta czterystumetrowiec, srebrny medalista olimpijski w sztafecie 4×400 m podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w1976 r. Ten sukces osiągnął biegnąc na ostatniej zmianie razem z R. Podlasem, J. Wernerem, Z. Jaremskim. Jerzy Pietrzyk był najpierw zawodnikiem MKS Beskidy Bielsko Biała, potem Górnika Zabrze, a przez ostatnie piętnaście lat kariery Gwardii Warszawa. Wielokrotny mistrz i rekordzista Polski. Dwukrotny złoty medalista Uniwersjady w 1975 r. w Rzymie. Podczas tej rozmowy motywem wiodącym była Olimpiada w Montrealu i niezwykły wyczyn polskich sportowców – srebro w biegu sztafetowym 4×400 i pozostawione w tyle sztafety Kuby i Niemiec.

Oboje rozmówcy w niezwykle urokliwy i bezpośredni sposób nawiązali kontakt z publicznością, młodzieżą szkolną z warszawskich Bielan, która przybyła na te spotkania do Muzeum Sportu i Turystyki w Centrum Olimpijskim w Warszawie dzięki uprzejmości wiceburmistrzów dzielnicy Bielany: pani Sylwii Lacek i pana Andrzeja Maliny – olimpijczyka w 1988 r. w Seulu, mistrza świata w zapasach w stylu klasycznym.

Pytania i odpowiedzi generalnie dotyczyły początków kariery, blasków i cieni sportu wyczynowego: jak wyglądały początki przygody ze sportem; jakie trzeba podejmować decyzje i wyzwania, jakie pokonać bariery, by trafić na szczyt, by być reprezentantem kraju, by być olimpijczykiem; jaki był największy sukces sportowy: gdzie, kiedy i z jakim wynikiem; jak sukces przeżywa się na gorąco, a jak dziś z perspektywy patrzy na to wydarzenie; czym jest dla sportowca udział w Igrzyskach Olimpijskich, czym IO różnią się od innych zawodów np. mistrzostw świata; jak ocenia stan obiektów sportowych w Polsce wczoraj i dziś; jak radzić sobie z problemem wejścia w życie zawodowe, założenia rodziny po zakończeniu kariery sportowej; rady dla młodych zawodników dopiero co rozpoczynających przygodę ze sportem? – to ledwie część z wielu pytań, które padły podczas tych dwóch pierwszych wywiadów przeprowadzonych 20 lutego 2023 r.,

Wywiad z Urszulą Kielan: https://www.youtube.com/watch?v=Gl6UUFa4AFM&ab_channel=MuzeumSportuiTurystykiwWarszawie

Wywiad z Jerzym Pietrzykiem: