Spotkanie w Polskim Komitecie Olimpijskim

Po długiej pięknej jesieni wreszcie trochę zimy! 7 grudnia 2023 r. w Warszawie zimowa aura. Drobny śnieżek zakrywa ciemniejące niebo. Zbliża się godzina 14.00, a lekki mrok zaczyna otaczać dumnie stojący na Wybrzeżu Gdańskim budynek Polskiego Komitetu Olimpijskiego.  Wewnątrz gwarno i tłumnie. Co takiego tam się dzieje?

W obszernym holu barwią się tęczowymi kolorami banery z logo i nazwą WarszawskoMazowieckiej Rady Olimpijskiej. To dziś, 7 grudnia Rada zaprosiła do siedziby PKOl olimpijczyków z Warszawy i Mazowsza. Jest okazja do miłego spotkania, a także do posłuchania o tym co w Radzie się dzieje i co będzie się działo w zbliżającym się roku.

                                                              

Wśród dawnych i mniej dawnych olimpijskich sław widzimy między innymi  lekkoatletów:  chodziarza Bohdana Bułakowskiego, kulomiotkę Ludwikę Chewińską, sprinterów: Mariana Woronina, Tadeusza Cucha, Andrzeja Świerczyńskiego i Zenona Licznerskiego. Można z tej czwórki zestawić prawdziwą sprinterską sztafetę sław. Jest z nami biegacz Bogusław Mamiński.

Są także członkowie Zarządu naszego stowarzyszenia czterystumetrowiec: Jurek Pietrzyk i skoczkini wzwyż Ula Kielan. Obok sławni piłkarze z kadry jeszcze bardziej sławnego trenera Kazimierza Górskiego: Lesław Ćmikiewicz i Jerzy Kraska. Już widzimy pięściarzy: Bogdana Gajdę i Krzysztofa Kosedowskiego mistrzów uników, zwodów i celnych kontr i jeszcze jedną znakomitość ringu Pawła Skrzecza.kolejny mistrz boksu Henryk Petrych.

 

Witamy się z z Zygmuntem Smalcerzem, złotym ciężarowcem i Kazimierzem Czarneckim też medalistą w podnoszeniu ciężarów. Obok dawne gwiazdy pięcioboju nowoczesnego: Janusz Peciak i Dariusz Goździak. Jest wśród nas Zygfryd Kuchta z piłki ręcznej, zapaśnik Andrzej Malina i judoka Antoni Zajkowski. Mistrzów białej broni reprezentują:Barbara Wysoczańska, Jacek Bierkowski i Marian Sypniewski. Widzimy też wioślarza Pawła Jarosińskiego, judokę Krzysztofa Wiłkomirskiego i łuczniczkę  Katarzynę Klatę.  

Sporty zimowe to dwie gwiazdy łyżwiarstwa szybkiego: Luiza Złotkowska i Katarzyna Niedźwiecka.

W siedzibie PKOl zagościł gwiazdozbiór – gwiezdny kalejdoskop sportowych sław. Wszyscy oni swoimi sportowymi sukcesami stworzyli piękny rozdział historii polskiego sportu. Startowali i zdobywali medale od igrzysk w Monachium w 1972 roku aż do igrzysk zimowych w  Pyeong Chang w 2018 roku. Warto o tym opowiadać przy każdej sposobnej do tego okazji.

                                                             

Wśród gości Prezes PKOl Radosław Piesiewicz. Prezes w swoim wystąpieniu serdecznie  powitał olimpijczyków, podkreślił ich rolę w historii polskiego sportu. Prezes podziękował Warszawsko-Mazowieckiej Radzie Olimpijskiej za cenną inicjatywę jaką jest spotkanie olimpijczyków,połączone z wyróżnieniem wybitnych polskich trenerów.

Grono gości wzbogacają kolejni olimpijczycy, którzy dziś pełnią ważne funkcje w strukturach polskiego sportu: Urszula Włodarczyk – zastępczyni dyrektora Instytutu Sportu, jeszcze nie tak dawno świetna lekkoatletka i Witold  Roman siatkarz, a dziś dyrektor Centralnego Ośrodka Sportu.

W gronie gości także: Magdalena Wojciechowska z zastępczyni burmistrza Dzielnicy Śródmieście, Sławomir Majcher – dyrektor Muzeum Sportu, Piotr Popławski – dyrektor zarządzający w Polskim Centrum Studiów i Badań Olimpijskich, Iwona Mróz-Zielińska -prezes Mazowieckiego SZS, Jacek Bączkowski – prezes Mazowieckiego TKKF, Piotr Śliwiński – dyrektor Unii ZSWiM oraz prezes Mazowieckiego Związku Podnoszenia Ciężarów, Marek Murmyło.

Dziękujemy za obecność. Każdemu z naszych gości będziemy chcieli zaproponować ciekawe projekty do wspólnej realizacji.  

                                                     

Warszawsko-Mazowiecka Rada Olimpijska postanowiła wyróżnić wybitnych polskich trenerów w różnych dyscyplinach sportu. Rada uznała, że ich rola jest niezwykle cenna dla dorobku polskiego sportu. Wybitni trenerzy wogromnej mierze decydują o sukcesie swoich wychowanków. Tak było i w przypadku piątki wyróżnionych trenerów.

Okazjonalne statuetki otrzymali:

Wojciech Borowiak, wybitny trener polskiego judo. Jego wychowankiem jest m.in. Paweł Nastula.  Pracę trenerska związał na stałe z AZS AWF Warszawa;

Krzysztof Grzegorek, wybitny trener polskiej szermierki. Po zakończeniu kariery sportowej był trenerem w warszawskich klubach Marymont i Legia. Był trenerem kadry narodowej szablistów m.in. Janusza Olecha, Michała Zabłockiego, Marcina Sobali.

Statuetki zostały przyznane także: Pawłowi Berkowi, trenerowi polskiego wioślarstwa, Henrykowi Olszewskiemu,trenerowi polskiej lekkiej atletyki i Januszowi Tracewskiemu,trenerowi polskich zapasów. Jednak różnorakie, ważne powody, uniemożliwiły tej trójce przybycie na spotkanie. Statuetki zostaną wręczone przy innej, kolejnej uroczystości.

Wszystkim wyróżnionym gratulujemy i wyrażamy wielką satysfakcję, że w ten sposób możemy uhonorować zasłużonych dla polskiego sportu, wybitnych trenerów, podkreślając tym samym ich sukcesy w pracy szkoleniowej.

Panowie, wielkie gratulacje !!!

                                                             

Prezes Warszawsko-Mazowieckiej Rady Olimpijskiej, Zenon Dagiel przedstawił informacje o tym co zrobiliśmy w roku 2023. A co zrobiliśmy? Między innymi:

finał konkursu „Młode Talenty – Nadzieje Olimpijskie”;

Mazowiecki Dzień Olimpijczyka w Błoniu;

uroczystość osłonięcia tablicy i muralu poświęconego Erwinie Ryś Ferens;

Ogólnokrajowy Sejmik Regionalnych Rad Olimpijskich, Klubów Olimpijczyka i Szkół im, Polskich Olimpijczyków w Piasecznie, zakończonego m.in. propozycją zmian w statucie PKOl dot. roli Regionalnych Rad Olimpijskich;

realizacja programu „Aktywni nad Wisłą” z promocją dyscyplin nieolimpijskich: bocce i korfball.  

A jakie projekty mamy w planie na rok 2024? Poza kontynuacją projektów z roku 2023 między innymi:

Konkurs „Sportowa Gmina – Sportowe Miasto”;

Olimpijski Dzień Dziecka w szkołach im. Polskich Olimpijczyków;

wernisaż rysunków Edwarda Ałaszewskiego;

– Galowy Koncert Olimpijski;

– Konferencja „Nauka dla Sportu”;

Pokaz pn.: „100-letnie kluby sportowe Warszawy”.

Ponadto wywiady z olimpijczykami, prezentacje na stronie internetowej stowarzyszenia dotyczące bieżących wydarzeń, komentarze problemowe itp. O wszystkich projektach będziemy szczegółowo informować na stronie i Facebooku. Zapraszamy do lektury.

                                                              

Spotkanie kończy się wspólnym zdjęciem na tle zdjęć złotych polskich medalistów. Rozmowy w kuluarach, przy kawie, herbacie i ciasteczkach, a także przy smacznym obiadowym poczęstunku. Każdy olimpijczyk stanął także przed fotograficznym obiektywem. Maciej Czerniewski wykonał zdjęcia portretowe olimpijczyków. Jego prace zaprezentujemy wkrótce na naszej stronie internetowej.

Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku!Bądźcie z nami!

Jan Wieteska  

Medaliści olimpijscy – reprezentanci klubów warszawsko-mazowieckich

MEDALIŚCI OLIMPIJSCY REPREZENTANCI KLUBÓW WARSZAWSKO-MAZOWIECKICH W TRAKCIE KARIERY SPORTOWEJ (także ci związani z regionem przed lub po zdobyciu medalu olimpijskiego):

1. Bierkowski Jacek, ur. 1948 r. w Rudzie, szermierka – szabla, zawodnik Piasta Gliwice (1958-1984), wychowanek trenera Piotra Klempy; zaczynał od floretu, ale wybrał  szablę. 

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Montreal 1976, Moskwa 1980) w szabli indywidualnie i  drużynowo, 3-krotny medalista mistrzostw świata: srebrny medal indywidualnie (1975) i 2-krotnie brązowy medal w drużynie (1979, 1981), indywidualny wicemistrz Europy w szabli  (1981). 

2. Broniewski Kajetan, ur. 1963 r. w Zabrzu, wioślarstwo, reprezentant warszawskich klubów: Międzyszkolnego Ośrodka Sportowego nr 2 (1973-1981) i AZS-AWF (1982-1997), wychowanek (jedynego) trenera Pawła Berka.

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk i brązowy medalista w jedynkach na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie 1992(Seul 1988 – 5 miejsce w jedynkach, Atlanta 1996 – 13 m w dwójkach podwójnych, z Adamem Korolem), brązowy medalista mistrzostw świata w Wiedniu (1991 w jedynkach), zdobywca Pucharu Świata (San Diego 1991 w jedynkach).

 

3. Bułakowski Bogdan, ur. 1950 r. w Warszawie, lekkoatletyka – chód sportowy, zawodnik warszawskich klubów: Warszawianki (1971-1973), Legii (1974-1975) i Skry (1976-1988), podopieczny trenerów: Edwarda Bakuły i Eugeniusza Rogowskiego oraz Eugeniusza Ornocha (w kadrze). 

Osiągnięcia: olimpijczyk (Moskwa 1980) w chodzie na 20 km (7. miejsce), uczestnik mistrzostw świata (1976, 1983), mistrzostw Europy (1978, 1982) i finałów Pucharu Świata (1977, 1979, 1981, 1985, 1987), ale bez znaczących sukcesów.

4. Butkiewicz Michał, ur. 1942 r. w Warszawie, szermierka – szpadazawodnik  Warszawianki (1956-1981), wychowanek trenera Aleksandra Wójcickiego. 

Osiągnięcia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Meksyku 1968 w turnieju drużynowym, srebrny medalista mistrzostw świata w drużynie (1970) i finalista mistrzostw świata (1967).

5. Chewińska Ludwika, ur. 1948 r. w Raczku (woj. olsztyńskie), lekkoatletyka – pchnięcie kulą, zawodniczka MKS Malbork (1964-1965), Lechii Gdańsk (1966), Gwardii Olsztyn (1967-1969) i Gwardii Warszawa (1970-1983).

 

Osiągnięcia: olimpijka (Monachium 1972) w pchnięciu kulą (10. miejsce – 18,24), 44-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych (1968-1983 – 15 zwycięstw indywidualnych), 2-krotna uczestniczka mistrzostw Europy (1971, 1974) i 3-krotna finałów Pucharu Europy (1970, 1975, 1981) oraz 4-krotna halowych mistrzostw Europy (1971-1973 i 1976), 10-krotna rekordzistka Polski w tej specjalności, od wyniku 16.74 (1970) do 19.58 (1976) – aktualny do dnia dzisiejszego (2024 r.) !!!.

6. Chojecka-Leandro Lidia, ur. 1977 r. w Siedlcach, lekkoatletyka – biegi średnie, wychowanka WLKS Siedlce (1993-2000) i trenera Janusza Maciejewskiego, zawodniczka MKS Pogoń Siedlce (2001-2006), Warszawianki (2007-2011) i Pogoni Siedlce (2011-2012).

Osiągnięcia: 3-krotna olimpijka (Sydney 2000, Ateny 2004, Pekin 2008) w biegach na 1500 m (5. i 6. miejsce w finałach 2004 i 2008), 3-krotna brązowa medalistka halowych mistrzostw świata (1997 i 1999 – 1500 m oraz 2006 – 3000 m), 6-krotna medalistka halowych mistrzostw Europy: 3-krotnie złoty medal (2-krotnie na 3000 m – 2005, 2007 oraz na 1500 m – 2007) i 3-krotnie srebrny medal (2-krotnie na 3000 m – 2000, 2011 oraz na 1500 m – 1998).

7. Cuch Tadeusz, ur. 1945 r. w Bazanowie Starym (woj. lubelskie), lekkoatletyka – sprint, wychowanek trenera Sławomira Wąsowskiego, zawodnik MKS Warszawa (1959-1962), stołecznej Polonii (1963-1967 i 1969), krakowskiego Wawelu (1968) i Legii Warszawa (1970-1973). 

Osiągnięcia: olimpijczyk (Monachium 1972) w biegu na 100 m i sztafecie 4×100 m (6. miejsce), 20-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1965-1973: 34 starty, 1 zwycięstwo indywidualne), rekordzista Europy w sztafecie 4×200 m – 1.23.6  (1970), 2-krotny uczestnik mistrzostw Europy w sztafecie 4×100 m: srebrny medal (1971) i 4. miejsce (1969).

8. Czarnecki Kazimierz, ur. 1948 r. w Ostródzie, podnoszenie ciężarów, zawodnik KS Świt Ostróda i Legii Warszawa, startował w kat. lekkiej (do 67,5 kg).

Osiągnięcia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Montrealu 1976 (i mistrzostw świata, gdyż w latach 1964-1984 igrzyska miały także rangę mistrzostw świata), z wynikiem 295 kg (130 + 165). W tym samym roku, zostając mistrzem Polski, poprawił rekord świata w rwaniu w kat. lekkiej – 140,5 kg.

9. Ćmikiewicz Leszek, ur. 1947 r. we Wrocławiu, piłka nożna, występował na pozycji pomocnika. Wychowanek Lotnika Wrocław (1960–1965), następnie zawodnik Śląska Wrocław (1965–1970) i Legii Warszawa (1970–1979) oraz klubów amerykańskich: New York Arrow (1980) i Chicago Horizon (1980-1981).

Osiągnięcia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: Monachium 1972 – złoty medal i Montreal 1976 – srebrny medal, uczestnik Mistrzostw Świata w RFN (1974), gdzie reprezentacja Polski, prowadzona przez Kazimierza Górskiego, zdobyła trzecie miejsce – brązowy medal. W reprezentacji Polski rozegrał 57 meczów (1970–1979).

Największe sukcesy odniósł grając w barwach warszawskiej Legii, w której rozegrał 226 meczów i strzelił 14 bramek. Z Legią zdobył wicemistrzostwo Polski (1971) i Puchar Polski (1973, 1980) oraz zagrał w ćwierćfinale Pucharu Europy (1971). Pełnił także funkcję kapitana drużyny.

10. Dąbrowski Marek, ur. 1949 r. w Gliwicach, szermierka – floret, zawodnik klubów: Piast Gliwice i AZS Warszawa.

Osiągnięcia2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972 i Montreal 1876), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 w turnieju drużynowym i 6 zawodnik w turnieju indywidualnym. Cztery lata później, podczas igrzysk w Montrealu, drużyna florecistów z Dąbrowskim w składzie zajęła 5. miejsce, zaś w turnieju indywidualnym sklasyfikowany został na miejscu 9-12. Wielokrotny medalista mistrzostw świata (6 medali): srebrny medal indywidualnie (1971), 3-krotnie srebrny medal drużynowo (1969, 1971, 1974), brązowy medal indywidualnie (1970) i brązowy medal drużynowo (1973).

11. Dołęga Marcin, ur. 1982 r. w Łukowie, podnoszenie ciężarów, wychowanek KS Orlęta Łuków (1993–1997) oraz trenerów Janusza Kowalczyka i Kazimierza Olszewskiego, potem WLKS Siedlce Iganie Nowe (1998–2005) u trenera Ryszarda Soćko, Start Otwock/Ekopak Jatne (2006–2009) i Zawisza Bydgoszcz.

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Pekin 2008, Londyn 2012), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Pekin 2008 w kat. 105 kg  z wynikiem w dwuboju 420 kg (195+225); na pomoście Dołęga był czwarty, przegrywając wagą ciała o 0,07 kg, ale po 8 latach zdyskwalifikowano za doping brązowego medalistę Dmitrija Łapikowa z Rosji, a medal przyznano Dołędze; otrzymał go dopiero w 2017 r. z rąk Ireny Szewińskiej; 3-krotny złoty medalista mistrzostw świata w kat. 105 kg (2006, 2009, 2010) i złoty medalista mistrzostw Europy w tej samej kategorii wagowej (2006), 2-krotny rekordzista świata w rwaniu w kat. 105 kg: 198,5 kg (2002) i 199 kg (2006). 

W swojej karierze ma też niechlubny epizod, 2-letnią dyskwalifikację w 2004 r. (za podwyższony wynik testosteronu).

12. Fafiński Jacek, ur. 1970 r. w Lubawie, zapasy – styl klasyczny, zawodnik LKS Motor Lubawa, Zagłębia Wałbrzych i Legii Warszawa (1989-2000) – trener Bolesłąw Dubicki. Największe sukcesy odnosił w wadze półciężkiej. 

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996, dwukrotny brązowy medalista Wojskowych Igrzysk CISM (1995, 1999), srebrny medalista drużynowych mistrzostw świata.

13. Godel Arkadiusz, ur. 1952 r. w Lublinie, szermierka – floret, zawodnik AZS Lublin, Marymontu Warszawa, Legii Warszawa i AZS-AWF Warszawa, wychowanek trenera Andrzeja Gottnera, z którym wyemigrował z Lublina do stolicy w poszukiwaniu lepszych warunków treningowych.

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 w turnieju drużynowym, złoty medalista mistrzostw świata w drużynie (1978).

14. Golimowska-Chylińska Marianna, ur. 1932 r. w Lachowie k. Kolna (woj. białostockie), piłka siatkowa, wychowanka nauczyciela wf w Liceum Pedagogicznym w Ełku – Michała Tumiłowicza, potem w OWKS Lublin, a następnie w Legii Warszawa. 

Osiągniecia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Tokio 1964, największe sukcesy odniosła grając w Legii: 182-krotna reprezentantka Polski w latach 1955-1966 (u trenera Zygmunta Krzyżanowskiego w pierwszej szóstce), 2-krotna brązowa medalistka mistrzostw świata (1956, 1962), 2-krotna medalistka mistrzostw Europy: srebrny medal (1963) i brązowy medal (1958). 

15. Gortat Janusz, ur. 1948 r. w Brzozowie, k. Rawy Mazowieckiej, zm. 2023 r., boks, zawodnik Legii Warszawa (1965-1982), wychowanek trenera Henryka Niedźwiedzkiego.

Osiągniecia: 2-krotny brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich: Monachium 1972 i Montreal 1976 w wadze półciężkiej, wicemistrz Europy (1973) w tej samej wadze, 4-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1969-1975) oraz mistrzostw świata (1978). W swej karierze zawodniczej stoczył 317 walk, z których 272 wygrał, 7 zremisował i 38 przegrał, 16 razy walczył w reprezentacji Polski (15 razy zwyciężał), w tym w pojedynku Polski z USA (1974), pokonując przyszłego mistrza olimpijskiego i zawodowego mistrza świata wszechwag Leona Spinksa.

16. Hentka Joanna, z domu Leszczyńska, ur. 1988 r. w Warszawie, wioślarstwo, wychowanka i zawodniczka Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego (2002-2018) – najstarszego klubu sportowego w Polsce (zał. w 1878 r.), 

Osiągnięcia: 2-krotna olimpijka (Londyn 2012, Rio de Janeiro 2016), brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Rio de Janeiro 2016 w czwórce podwójnej, 3-krotna medalistka mistrzostw świata: srebrny medal (2008) i brązowy medal (2009) w 8+ oraz brązowy medal (2013) w czwórce podwójnej, 3-krotna medalistka mistrzostw Europy w czwórce podwójnej: 2-krotnie srebrny medal (2012, 2016) oraz brązowy medal (2015), zwyciężczyni cyklu Pucharu Świata (2016) w czwórce podwójnej.

17. Jakubowska-Tabaka Krystyna, ur. 1942 r. w Warszawie, piłka siatkowa, zawodniczka Drukarza Warszawa i Legii Warszawa oraz klubów włoskich.

Osiągniecia: 2-krotna brązowa medalistka (kapitan drużyny) Igrzysk Olimpijskich: Tokio 1964 i Meksyk 1968, 169-krotna reprezentantka Polski w latach 1961-1969, brązowa medalistka mistrzostw świata (1962), 2-krotna srebrna medalistka mistrzostw Europy (1963, 1967).

18. Jędrzejczak Otylia, ur. 1983 r. w Rudzie Śląskiej, pływaniestyl motylkowy i dowolny, wychowanka Pałacu Młodzieży w Katowicach i Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Krakowie, gdzie jej trenerką była Maria Jakóbik. Po trzech latach pobytu w SMS wyjechała do Hanoweru, a od 2001 r. w AZS-AWF Warszawa, gdzie jej trenerem był Paweł Słonimski.

Osiągniecia4-krotna olimpijka (Sydney 2000, Ateny 2004, Pekin 2008, Londyn 2012), 3-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich Ateny 2004: złota medalistka na dystansie 200 m stylem motylkowym i 2-krotnie srebrna medalistka na 100 m stylem motylkowym i 400 m stylem dowolnym.

7-krotna medalistka mistrzostw świata (2001-2007), w tym: 2-krotnie złoty medal na 200 m stylem motylkowym (2003, 2005 – z rekordem świata), 2-krotnie srebrny medal na 100 m stylem motylkowym (2001, 2003), srebrny medal na 400 m stylem dowolnym (2007) i 2-krotnie brązowy medal na 100 m stylem motylkowym (2005) i 200 m stylem motylkowym (2007). 

10-krotna medalistka mistrzostw Europy (1999-2006), w tym 5-krotna mistrzyni Europy (2000, 2002 – z rekordem świata i 2004 – na 200 m stylem motylkowym, 2006 – na 200 m stylem motylkowym i 200 m stylem dowolnym). 

Poza dwoma rekordami świata na swoim koronnym dystansie na basenie 50 m, ustanowiła trzeci rekord świata na tym dystansie na basenie 25 m (ME 2007). 

5-krotna medalistka mistrzostw Europy na basenie 25 m (2001-2007), w tym 3-krotnie złoty medal na 200 m stylem motylkowym.

3-krotna zwyciężczyni Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski (2004, 2005, 2006), 2-krotnie na drugim miejscu (2002, 2003) i raz na trzecim miejscu (2007) oraz laureatka Superczempiona (2015).

 

19. Katus Ryszard, ur. 1947 r. w Boskiej Woli, lekkoatletyka – dziesięciobój, zawodnik warszawskiej Gwardii (1965-1980), podopieczny trenerów: Sławomira Nowaka i Andrzeja Mankiewicza; wcześniej uprawiał piłkę ręczną w Warszawiance, koszykówkę w Polonii i akrobatykę w DKS Targówek. Za namową trenera Włodzimierza Puzio został dziesięcioboistą.

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972, 5. miejsce na mistrzostwach Europy (Rzym (1974).

20. Kielan Urszula, ur. 1960 r. w Otwocku, lekkoatletyka – skok wzwyż, zawodniczka Gwardii Warszawa (1974-1992).

Osiągniecia: srebrna medalistka Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w skoku wzwyż (1.94), 4-krotna medalistka halowych mistrzostw Europy w skoku wzwyż: srebrny medal (1979) i 3-krotnie brązowy medal (1978, 1980, 1981), 17-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych (1977-1987), 8-krotna rekordzistka kraju, od 1.87 (1978) do 1.95 (1980).

21. Kiełbasińska Anna, ur. 1990 r. w Warszawie, lekkoatletyka – sprint, wychowanka Polonii Warszawa, od 2016 r. reprezentantka SKLA Sopot.

Osiągniecia: 2-krotna olimpijka (Londyn 2012, Tokio 2020), srebrna medalistka Igrzysk Olimpijskich Tokio 2020 (rozegranych w 2021 r.) w sztafecie 4×400 m, wicemistrzyni świata w sztafecie 4×400 m (2019), halowa mistrzyni Europy w sztafecie 4×400 metrów (2019), brązowa medalistka mistrzostw Europy (2022) i halowych mistrzostw Europy (2023) w biegu indywidualnym na 400 m, wicemistrzyni Europy w sztafetach 4×100 metrów i 4×400 metrów (2022), brązowa medalistka halowych mistrzostw Europy w sztafecie 4×400 metrów (2023).

22. Kiełpikowski Piotr, ur. 1962 r. w Grudziądzu, szermierka – floret, zawodnik Legii Warszawa (krótki okres w Warszawiance).

Osiągniecia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: Barcelona 1992 – brązowy medal w turnieju drużynowym, Atlanta 1996 – srebrny medal w turnieju drużynowym, 8-krotny medalista mistrzostw świata w drużynie (1998-2002), w tym złoty medal (1998), 2-krotnie srebrny medal (1990, 2001) i 5-krotnie brązowy medal (1993, 1995, 1998, 1999, 2002), 2-krotny medalista mistrzostw Europy w dryżynie: srebrny medal (1998) i brązowy medal (1999).

23. Klata Katarzyna, ur. 1972 r. w Sochaczewie, łucznictwo, zawodniczka LKS Mazowsze Teresin (1984-2002), wychowanka trenerów: Marka Olechnowskiego i Adama Pazdyka, a w kadrze Stanisława Stuligłowy. 

 

Osiągnięcia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996 w wieloboju drużynowym, srebrna medalistka halowych mistrzostw Europy (1998) w łukach klasycznych (indywidualnie).

24. Kłobukowska Ewa, ur. 1946 r. w Warszawie, lekkoatletyka – sprint, zawodniczka Skry Warszawa

Osiągniecia: 2-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich Tokio 1964złoty medal w sztafecie 4×100 m (43,6) i brązowy w biegu na 100 m (11,6), rekordzistka świata (1965) na 100 m (11,1), 2-krotna mistrzyni Europy (1966): w biegu na 100 m i w sztafecie 4×100 m oraz srebrna medalistka tej imprezy w biegu na 200 m.

25. Kobus-Zawojska Agnieszka, ur. 1990 r. w Warszawie, wioślarstwoczwórka podwójna, zawodniczka AZS-AWF Warszawa. 

Osiągniecia: 2-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich: Rio de Janeiro 2016 – brązowy medal i Tokio 2020 – srebrny medal, 3-krotna medalistka mistrzostw świata: złoty medal (2018) i 2-krotnie srebrne medale (2017, 2019), 6-krotna medalistka mistrzostw  Europy: złoty medal (2018), 2-krotnie srebrne medale (2011, 2016) i 3-krotnie brązowe medale (2014, 2015, 2020), 5 zwycięstw w Pucharze Świata i 6 drugich miejsc (2015-2019). 

26. Kosedowski Krzysztof, ur. 1960 r. w Tczewie, boks, zawodnik Wisły Tczew, Stoczniowca Gdańsk i Legii Warszawa (1979-1989).

Osiągniecia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w wadze piórkowej, srebrny medalista mistrzostw Europy (1981) w wadze piórkowej.

27. Kowalczyk Wojciech, ur. 1972 r. w Warszawie, piłka nożna, zawodnik klubów warszawskich: Olimpii, Poloneza i Legii, a następnie klubów hiszpańskich i cypryjskich, największe sukcesy odniósł grając w Legii.

Osiągniecia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992.

28. Kowaluk Dariusz, ur. 1996 r. we Włodawie, lekkoatletyka – sprint 400 m, chłopak z Komarówki Podlaskiej, zawodnik AZS-AWF Warszawa.

Osiągniecia: złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Tokio 2020 w sztafecie mieszanej 4×400 m, młodzieżowy wicemistrz Europy (2016) i brązowy medalista Uniwersjady (2019) w sztafecie 4×400 m.

29. Kozicki Marian, ur. 1941 r. w Brodach, jeździectwo – skoki przez przeszkody, karierę jeździecką rozpoczynał w Posadowie (1955), potem w Sierakowie i w barwach LZS Cwał Poznań (do 1961), a następnie reprezentował CWKS Legię Warszawa (1962-1990).

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Meksyk 1968, Monachium 1972, Moskwa 1980), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w skokach przez przeszkody drużynowo.

30. Koziejowski Lech, ur. 1949 r. w Warszawie, szermierka – floret, zawodnik klubów warszawskich: Marymontu, AZS-AWF i Legii, wychowanek trenera Władysława Kurpiewskiego.

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976 i Moskwa 1980),2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: srebrny medal – Monachium 1972 brązowy medal – Moskwa 1980 we florecie drużynowo, 4-krotny medalista mistrzostw świata w tej samej specjalności: 3-krotnie srebrny medal (1969, 1971, 1974) oraz brązowy medal (1973). Indywidualnie najwyższe miejsce (piąte) wywalczył na igrzyskach w Moskwie. Walczył  również w szpadzie, wywalczając 6. miejsce na mistrzostwach świata (1977). 

31. Kraska Jerzy, ur. 1951 r. w Płocku, piłka nożna – defensywny pomocnik, wychowanek Mazovii Płock (1962-1969), potem w Gwardii Warszawa (1969-1983 i 1985-1986) oraz fińskiego Kuopion Palloseura (1983-1985).

Osiągniecia: złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972, 13-krotny reprezentant Polski (1972-1973).

32. Krzesiński Adam, ur. 1965 r. w Warszawie, szermierka – floret, zawodnik warszawskiego AZS-AWF (1975-2002), wychowanek trenerów: Wojciecha Adamczewskiego, Leszka Martewicza i Ryszarda Bresia.

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Barcelona 1992, Atlanta 1996 i Sydney 2000), 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: srebrny medal – Atlanta 1996 i brązowy medal –  Barcelona 1992 we florecie drużynowo; w tej samej specjalności 6-krotnie wywalczył medale na mistrzostwach świata: złoty medal (1998), 2-krotnie srebrny medal (1990, 2001) i 3-krotnie brązowy medal (1993, 1995, 1999) oraz 4-krotnie zdobywał medale na mistrzostwach Europy: srebrny medal (1998) i 3-krotnie brązowy medal (1991, 1999, 2001). Indywidualnie najwyższe osiągnięcia wywalczył na mistrzostwach Europy w 1997 r. – złoty medal oraz w 2001 r. – srebrny medal. Wieloletni sekretarz generalny PKOL (2005-2023).

33. Kuchta Zygfryd, ur. 1944 r. w Diepholz (Niemcy), piłka ręczna (i koszykówka), zawodnik klubów: MKS MDK Łódź i AZS-AWF Warszawa (koszykówka) oraz Spójni Gdańsk i Anilany Łódź (piłka ręczna).

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976, uczestnik mistrzostw świata (1970, 1974), 142-krotny reprezentant Polski.

34. Lang Czesław, ur. 1955 r. w Kołczygłowach, kolarstwo (najpierw torowe, potem szosowe), zawodnik LKS Baszty Bytów (1974-1976) i Legii Warszawa (1877-1981) oraz zawodowych grup kolarskich we Włoszech (1982-1989)

Osiągniecia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w wyścigu ze startu wspólnego, srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata (1979, 1977) w drużynowym wyścigu szosowym, zwycięzca Tour de Pologne (1980), 4-krotny uczestnik Wyścigu Pokoju (1977-1981), finalista torowych mistrzostw świata (1975) w wyścigu na 4 km indywidualnie i drużynowo (2-krotnie piąte miejsce).

Był pierwszym zawodowcem w polskim kolarstwie (kluby włoskie 1982-1989) oraz pierwszym prywatnym animatorem kolarstwa polskiego, przejmując organizację Wyścigu dookoła Polski i czyniąc z niego (po latach doświadczeń) uznaną w świecie kolarskim markę Tour de Pologne.

 

35. Licznerski Zenon, ur. 1954 r. w Elblągu, lekkoatletyka – sprint, zawodnik Startu Elbląg, Lechii Gdańsk, Górnika Zabrze i Legii Warszawa (1977-1987).

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Montreal 1976 Moskwa 1980), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w sztafecie 4×100 m, złoty medalista mistrzostw Europy (1978) w sztafecie 4×100 m i brązowy medalista halowych mistrzostw Europy w biegu na 60 m (1975), 31-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1974-1984).

36. Lisewski Adam, ur. 1944 r. w Warszawie, szermierka – floret (walczył również w szpadzie), zawodnik AZS Warszawa (1958-1972), wychowanek trenera Eugeniusza Kaźmierskiego.

Osiągniecia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Meksyk 1968 we florecie drużynowo, 4-krotny medalista mistrzostw świata we florecie drużynowo: 2-krotnie srebrny medal (1965, 1971) i 2-krotnie brązowy medal (1966, 1967), wieloletni prezes Polskiego Związku Szermierczego (1980-1988 i 1992-2008).

 

37. Łapiński Tomasz, ur. 1969 r. w Łapach, piłka nożna (środkowy obrońca), zawodnik Pogoni Łapy (1983-1987), Widzewa Łódź (1987-1999) i Legii Warszawa (2000-2003).

Osiągniecia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992, 36-krotny reprezentant Polski (1992-1999), największe sukcesy z Widzewem Łódź (wieloletni kapitan drużyny).

38. Majewski Tomasz, ur. 1981 r. w Nasielsku, lekkoatletyka – pchnięcie kulą, zawodnik WMKS Płońsk (1993-2001), Skry Warszawa (2001-2003), Warszawianki (2004) i AZS-AWF Warszawa (2004-2016), wychowanek trenera Witolda Suskiego, a potem podopieczny trenera Henryka Olszewskiego.

Osiągniecia: 4-krotny olimpijczyk (Ateny 2004, Pekin 2008, Londyn 2012 i Rio de Janeiro 2016), 2-krotny złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Pekin 2008  (21,51 m) i Londyn 2012 (21,89 m), srebrny medalista mistrzostw świata (2009), 2-krotny brązowy medalista halowych mistrzostw świata (2008, 2012), złoty i brązowy medalista mistrzostw Europy (2010, 2014), złoty medalista halowych mistrzostw Europy (2009).

2-krotny zwycięzca plebiscytu „Złote kolce” na najlepszego polskiego lekkoatletę w sezonie (2008, 2012). W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku 2-krotnie na podium: 2012 – 2. miejsce, 2008 – 3. miejsce, a w 2016 r. – laureat Superczempiona.

39. Malina Andrzej, ur. 1960 r. w Klarysewie k. Warszawy, zapasy – styl klasyczny, zawodnik Elektronika Piaseczno (1972-1979 – trener Ryszard Głowacki) i Legii Warszawa (1979-1989 – trener Bolesław Dubicki).

Osiągnięcia: olimpijczyk (Seul 1988), złoty medalista mistrzostw świata (1986) – kat. do 90 kg, 2-krotny medalista mistrzostw Europy w kat. do 82 kg: srebrny medal (1982) i brązowy medal (1983).

Zwycięzca Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski (1986) – jako pierwszy z zapaśników.

40. Małachowski Piotr, ur. 1983 r. w Żurominie, lekkoatletyka – rzut dyskiem, wychowanek trenera Witolda Suskiego, zawodnik WMKS Płońsk (do 2000), Skry Warszawa (2001-2002), AZS-AWF Warszawa (2003-2004), WKS Śląsk Wrocław (2004-2021).

Osiągniecia: 4-krotny olimpijczyk (Pekin 2008, Londyn 2012, Rio de Janeiro 2016 i Tokio 2020), 2-krotny srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich: Pekin 2008 (67,82 m) i Rio de Janeiro 2016 (67,55 m), 3-krotny medalista mistrzostw świata: złoty medal (2015), 2-krotnie srebrny medal (2009, 2013), 2-krotny złoty medalista mistrzostw Europy (2010, 2016).

3-krotny zwycięzca plebiscytu „Złote kolce” na najlepszego polskiego lekkoatletę w sezonie (2009, 2010, 2016). W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku 2016 – 3. miejsce, a w 2021 r. – laureat Superczempiona.

41. Marcinkiewicz (Dzięcioł) Iwona, ur. 1975 r. w Warszawie, łucznictwo. Od 1987 r. należała do klubu sportowego Drukarz Warszawa. Jej trenerami byli: Roman Staszewski, Paweł Soliński oraz Stanisław Stuligłowa (trener reprezentacji Polski).

Osiągnięcia3-krotna olimpijka (Atlanta 1996, Ateny 2004, Pekin 2008) i brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996 w drużynie, 5-krotna medalistka mistrzostw Europy: 2-krotna złota medalistka mistrzostw Europy (2004 indywidualnie i 2008 drużynowo), srebrna medalistka drużynowo (2002) i 2-krotnie brązowa medalistka drużynowo (2004, 2006). 

42. Nastula Paweł, ur. 1970 r. w Warszawie, judo, zawodnik AZS-AWF Warszawa, podopieczny Wojciecha Borowiaka.

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Barcelona 1992, Atlanta 1996), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996 (waga do 95 kg), 3-krotny medalista mistrzostw świata: 2-krotnie złoty medal (1995, 1997) i srebrny medal (1991), 4-krotny medalista mistrzostw Europy: 3-krotnie złoty medal (1994-1996) i srebrny medal (1999).

43. Niedźwiedzka Katarzyna, z domu Woźniak, ur. 1989 r. w Warszawie, łyżwiarstwo szybkie, zawodniczka WTŁ Stegny Warszawa.

Osiągnięcia: 2-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich: srebrny medal Soczi 2014 i brązowy medal Vancouver 2010 w biegu drużynowym, brązowa medalistka mistrzostw świata w drużynie (2012).

44. Niedźwiedzki Konrad, ur. 1985 r. w Warszawiełyżwiarstwo szybkie, zawodnik SNPTT Zakopane, AZS Zakopane i LKS Poroniec Poronin.

Osiągniecia4-krotny olimpijczyk (Turyn 2006, Vancouver 2010, Soczi 2014 i PyeongChang 2018), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Soczi 2014 w biegu drużynowym, brązowy medalista mistrzostw świata na dystansach (2013) w biegu drużynowym.

45. Nielaba Henryk, ur. 1933 r. w Piotrowicach, szermierka – szpada (sukcesy także we florecie), zawodnik MKS Katowice, Górnika Katowice i Legii Warszawa.

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Tokio 1964, Meksyk 1968, Monachium 1972) i brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Meksyk 1968 w szpadzie drużynowo, 5-krotny medalista mistrzostw świata: złoty i srebrny medal w szpadzie drużynowo (1963, 1970) oraz trzy medale we florecie drużynowo: srebrny medal (1963) i dwa brązowe medale (1961, 1962).

46. Noceti-Klepacka Zofia, ur. 1986 r. w Warszawie, żeglarstwo – klasa RS:X (do 2004 r. Mistral), zawodniczka YKP Warszawa i Sailing Legia, wychowanka trenera Witolda Nerlinga.

Osiągniecia4-krotna olimpijka (Ateny 2004, Pekin 2008, Londyn 2012 i Londyn 2020), brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Londyn 2012, 3-krotna medalistka mistrzostw świata: złoty medal (2007), 2-krotnie srebrny medal (2011, 2012), 9-krotna medalistka mistrzostw Europy: 3-krotnie złoty medal (2011, 2017, 2018), srebrny medal (2016) i 5-krotnie brązowy medal (2010, 2014, 2015, 2020, 2021). 

47. Nowacka Oktawia, ur. 1991 r. w Starogardzie Gdańskim, pięciobój nowoczesny, zawodniczka STPP CWKS Legia Warszawa.

Osiągnieciabrązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Rio de Janeiro 2016, 3-krotna medalistka mistrzostw świata: złoty medal w drużynie (2015), 2-krotnie brązowy medal w konkurencji sztafet (2014, 2015), srebrna medalistka mistrzostw Europy w konkurencji sztafet (2013), 3-krotna medalistka Światowych Igrzysk Wojskowych: dwa złote medale (2015), indywidualnie i sztafeta, oraz brązowy medal w drużynie (2019).

48. Olech Janusz, ur. 1965 r. w Warszawie, szermierka – szabla, zawodnik Marymontu Warszawa (1976-1984) i Legii Warszawa (1985-1997), wychowanek trenera Krzysztofa Grzegorka.

Osiągniecia: 3-krotny olimpijczyk (Seul 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996) i srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Seul 1988 w szabli indywidualnie oraz srebrny medalista mistrzostw świata w szabli drużynowo (1986). 

49. Orzechowska (Jesionowska) Celina, ur. 1933 r. w Łomży, lekkoatletyka – sprint, zawodniczka OWKS Lublin (1951-1953) i CWKS Legii Warszawa (1953-1966).

Osiągniecia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Rzym 1960 w sztafecie 4×100 m, brązowa medalistka mistrzostw Europy (1958) w tej samej konkurencji, 30-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych (1954-1966), 3-krotna uczestniczka mistrzostw Europy (1954, 1958, 1966).

50. Ostromęcka-Guryn Krystyna, ur. 1948 r. w Bydgoszczy, piłka siatkowa, wychowanka SKS Warszawa, zawodniczka MDK Warszawa (1963-1964), Legii Warszawa (1964-1974), Spójni Warszawa (1975-1978), największe sukcesy z Legią.

Osiągniecia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Meksyk 1968, brązowa medalistka mistrzostw Europy (1961), 2-krotna reprezentantka Polski na mistrzostwa świata (1970, 1974), 143 występy w reprezentacji Polski (126 oficjalnych).

51. Ozimek Norbert, ur. 1945 r. w Warszawie, podnoszenie ciężarów, zawodnik stołecznych klubów AZS i Legii (1960-1974), wychowanek trenera Augustyna Dziedzica.

Osiągniecia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: Meksyk 1968 – brązowy medal w wadze 82,5 kg (472,5 kg), Monachium 1972 – srebrny medal w wadze 82,5 kg (497,5 kg), 4-krotny medalista mistrzostw świata: złoty medal (1965), 2-krotnie srebrny medal (1970, 1972) i brązowy medal (1968), 3-krotny medalista mistrzostw Europy: srebrny medal (1968) i dwa brązowe medale (1965, 1969).

52. Pyciak-Peciak Janusz, ur. 1949 r. w Warszawie, pięciobój nowoczesny, zawodnik stołecznych klubów: Lotnika (1968-1975) i Legii (1976-1985), wychowanek trenera Bolesława Bogdana.

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976, Moskwa 1980), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976 (indywidualnie), 7-krotny medalista mistrzostw świata, w tym 5-krotnie złoty medal (1971 i 1981 – indywidualnie i drużynowo, 1978 – drużynowo), 2-krotnie srebrny medal (1978, 1979 – indywidualnie).

Wielokrotnie wybierany do dziesiątki najlepszych sportowców Polski w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na sportowca roku, 2-krotnie w nim zwyciężał (1977, 1981), a raz był drugi (1978).

 

53. Petrich Henryk, ur. 1959 r. w Łodzi, boks, wychowanek Widzewa Łódź (1974-1979), zawodnik Legii Warszawa (1980-1990), Igloopolu Dębica (1990-1991) i Walki Zabrze (1992-1993). 

Osiągniecia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Seul 1988 w wadze półciężkiej i srebrny medalista zawodów „Przyjaźń-84” w Hawanie (rozegranych równolegle i alternatywnie do IO w Los Angeles, po ich bojkocie przez PRL) w wadze średniej, brązowy medalista mistrzostw świata (1986) w wadze średniej, srebrny medalista mistrzostw Europy (1987) w wadze średniej.

54. Pietrzyk Jerzy, ur. 1955 r. we Warszawie, lekkoatletyka – sprint 400 m, zawodnik MKS Beskidy Bielsko-Biała (1971-1972), Górnika Zabrze (1973-1976) i Gwardii Warszawa (1977-1982).

Osiągniecia: 2-krotny olimpijczyk (Montreal 1976, Moskwa 1980), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976 w sztafecie 4×400 m, mistrz i rekordzista Europy juniorów w biegu na 400 m ppł (1973), akademicki mistrz świata w biegu na 400 m i w sztafecie 4×400 m (1975), 21-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1975-1982).

55. Robak Adam, ur. 1957 r. w Warszawie, szermierka – floret, zawodnik warszawskiego AZS-AWF, wychowanek trenera Jerzego Wężowskiego. 

Osiągnięcia: brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w turnieju drużynowym, złoty medalista mistrzostw świata w drużynie (1978), akademicki mistrz świata w turnieju indywidualnym (1985) i wicemistrz w turnieju drużynowym (1977). 

 

56. Roman Witold, ur. 1967 r. w Warszawie, piłka siatkowa, zawodnik MKS MDK Warszawa (do 1986), a następnie Stilonu Gorzów, AZS Olsztyn, Legii Warszawa (1993-1996), Morza Szczecin i Stolarki Wołomin.

Osiągnięcia: olimpijczyk (Atlanta 1996 (kapitan drużyny), reprezentant Polski w latach 1987-1997 (259 spotkań), 4-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1989, 1991, 1993, 1995), 2-krotny medalista Uniwersjady: złoty medal (1991) i srebrny medal (1993). 

57. Różycki Janusz, ur. 1939 r. w Warszawie, szermierka – floret, zawodnik warszawskiej Legii, wychowanek trenera Zygmunta Fogta, syn genialnego matematyka i kryptologa Jerzego Różyckiego – jednego z trzech twórców złamania kodu niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma.

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Rzym 1960, Tokio 1964), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Tokio 1964 w turnieju drużynowym, 3-krotny medalista mistrzostw świata w drużynie: srebro (1978), 2-krotnie brąz (1961, 1962), (1977). Artysta plastyk, malarz.

 

58. Skrzecz Paweł, ur. 1957 r. w Warszawie, boks, zawodnik Gwardii Warszawa (przez całą karierę), „odkryty” przez trenera Wieńczysława Kosinowa, dalej wyszkolony przez trenerów: Wiktora Szulca i Michała Szczepana.

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w wadze półciężkiej, srebrny medalista mistrzostw świata w wadze półciężkiej (1982), 2-krotny medalista mistrzostw Europy (srebro – 1983, brąz – 1979, oba medale w wadze półciężkiej), stoczył 278 walk (wszystkie w kat. półciężkiej), z czego 239 wygrał, 4 zremisował i 35 przegrał. 

 

59. Smalcerz Zygmunt, ur. 1941r. W Bestwince (powiat Bielsko-Biała), podnoszenie ciężarów, zawodnik AZS Warszawa (1960-1968) i stołecznej Legii (1968-1978), wcześniej zawodnik gimnastyki sportowej KS Start Czechowice-Dziedzice (1954-1960), namówiony do uprawiania ciężarów przez trenera dr. Augustyna Dziedzica.

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 w wadze muszej (do 52 kg) wynikiem 337,5 kg (112,5+100+125), 3-krotny złoty medalista mistrzostw świata (1971, 1972, 1975) i brązowy medalista mistrzostw świata (1973), rekordzista świata w rwaniu (103 kg), 4-krotny mistrz Europy (1971, 1972, 1974, 1975), trener kadry polskich sztangistów (1994-1986 i 2005-2009) oraz kadr: Arabii Saudyjskiej (1992-1994), USA (od 2010) i Norwegii (od 2020).

Najlepszy sportowiec Polski w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” (1975).

60. Sypniewski Marian, ur. 1955 r. w Bydgoszczy, szermierka – floret, wychowanek trenera Waldemara Wardalskiego (Gwiazda Bydgoszcz), zawodnik Legii Warszawa i trenera Marka Poznańskiego.

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Moskwa 1980, Seul 1988, Barcelona 1992), 2-krotny brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich: Moskwa 1980 i Seul 1988 we florecie drużynowo, 3-krotny medalista mistrzostw świata: złoty medal (1978 – floret drużynowo), 2-krotnie brązowy medal (1983 – indywidualnie, 1993 – drużynowo), sędzia międzynarodowy (Sydney 2000).

61. Rybaczewski Mirosław, ur. 1952 r. w Warszawie, piłka siatkowa, wychowanek MKS MDK Warszawa (1968-1971), zawodnik AZS Olsztyn (1972-1982) i francuskiej ASBF Tuluza (po 1982 – zawodnik i trener).

Osiągnięcia: złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976, złoty medalista mistrzostw świata (1974), srebrny medalista mistrzostw Europy (1975), 167-krotny reprezentant Polski (1973-1980).

62. Rybicki Jerzy, ur. 1953 r. w Warszawie, boks, zawodnik Gwardii Warszawa, ”odkryty” przez trenera Antoniego Komudę, poprowadzony do mistrzostwa przez trenerów: Michała Szczepana i Tadeusza Walaska.

Osiągnięcia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: Montreal 1976 – złoty w wadze lekkośredniej, Moskwa 1980 – srebrny w wadze średniej, brązowy medalista mistrzostw świata w wadze lekkośredniej (1978), 2-krotny brązowy medalista mistrzostw Europy (1975 – waga półśrednia, 1977 – waga lekkośrednia).

63. Supron Andrzej, ur. 1952 r., w Warszawie, zapasy – styl klasyczny, zawodnik RKS Elektryczność Warszawa (1963-1971) i GKS Katowice (1972-1987).

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Monachium 1972, Montreal 1976, Moskwa 1980), srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 (kat. 68 kg), 6-krotny medalista mistrzostw świata: złoty medal (1979 – kat. 68 kg), 4-krotnie srebrny medal (1975 i 1978 – kat. 68 kg, 1982 i 1983 – kat. 74 kg) i brązowy medal (1974 – kat. 68 kg), 7-krotny medalista mistrzostw Europy: 2-krotnie złoty medal (1975 – kat. 68 kg, 1982 – kat. 74 kg), 2-krotnie srebrny medal (1974 – kat. 68 kg, 1983 – kat. 74 kg), 3-krotnie brązowy medal (1972 i 1979 – kat. 68 kg, 1981 – kat. 74 kg), asystent trenera kadry polskich zapaśników Stanisława Krzesińskiego oraz trener kadry USA.

64. Sycz Robert, ur. 1973 r., w Warszawie, wioślarstwo, zawodnik Szkolnego Wojewódzkiego Ośrodka Sportowego nr 2 w Warszawie (1986-1995), Zawiszy Bydgoszcz (1996-1998) i RTW LOTTO-Bydgostii Bydgoszcz (1999-2012).

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Atlanta 1996, Sydney 2000, Ateny 2004), 2-krotny złoty medalista Igrzysk Olimpijskich: Sydney 2000 i Ateny 2004 w dwójce podwójnej kategorii lekkiej, 6-krotny medalista mistrzostw świata: 2-krotnie złoty medal (1997, 1998), 3-krotnie srebrny medal (2001-2003), brązowy medal (2005). W 2012 otrzymał tytuł „Superczempiona” w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego”.

65. Szczerba Kazimierz, ur. 1954 r. w Ciężkowicach (k. Gorlic), boks, zawodnik Hutnika Kraków (1970-1975) i Legii Warszawa (1975-1988).

Osiągnięcia: 2-krotny brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich: Montreal 1976 (waga lekkopółśrednia) i Moskwa 1980 (waga półśrednia), 3-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1975, 1971, 1975 – bez sukcesów), stoczył 329 walk (289 wygranych).

66. Świerczewski Piotr, ur. 1972 r. w Nowym Sączu, piłka nożna, zawodnik wielu klubów, w tym Polonii Warszawa (2008-2009) i Tęczy 34 Płońsk (2012), występował na pozycji pomocnika.

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992, uczestnik mistrzostw świata (2002), 70-krotny reprezentant Polski.

68. Włodarczyk Anita, ur. 1985 r. w Rawiczu, lekkoatletyka – rzut młotem, zawodniczka Kadetu Rawicz (2001-2004), AZS-AWF Poznań (2005-2009), Skry Warszawa (2011-2019), AZS-AWF Katowice (2020-nadal).

Osiągnięcia: 4-krotna olimpijka (Pekin 2008, Londyn 2012, Rio de Janejro 2016, Tokio 2020), 3-krotna złota medalistka Igrzysk Olimpijskich: Londyn 2012 (77,60), Rio de Janeiro 2016 (82,29) i Tokio 2020 (78,48) w rzucie młotem, 4-krotna złota medalistka mistrzostw świata (2009, 2013, 2015, 2017), 5-krotna medalistka mistrzostw Europy: 4-krotnie złoty medal (2012, 2014, 2016, 2018) i brązowy medal (2010), 6-krotna rekordzistka świata: od 77,96 (2009) do 82,98 (2016). 

Najlepsza lekkoatletka świata dekady 2010-2019, 5-krotna laureatka Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku: pierwsze miejsce (2016), 3-krotnie drugie miejsce (2009, 2015, 2021) i trzecie miejsce (2017), 8-krotna zwyciężczyni rankingu światowego „Track and Field New” i 10-krotna zwyciężczyni rankingu „Złote kolce”,

69. Woronin Marian, ur. 1956 r. w Grodzisku Mazowieckim, lekkoatletyka – sprint, zawodnik Znicza Pruszków (1973-1975), Polonii Warszawa (1876-1977) Legii Warszawa (1978-1988), wychowanek nauczyciela Andrzeja Emilianowicza i trenera Winicjusza Nowosielskiego, podopieczny trenerów Tadeusza Cucha i Sławomira Wąsowskiego.

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 w sztafecie 4×100 m, 2-krotny medalista mistrzostw Europy: złoty medal w sztafecie 4×100 m (1978) i brązowy medal w biegu na 100 m (1982), rekordzista Europy w biegu na 100 m – 9 czerwca 1984, Memoriał Janusza Kusocińskiego w Warszawie, wynikiem 10:00 (zmierzono dokładnie 9:992, ale zaokrąglono – po tygodniu, do 10:00, rekord przetrwał 4 lata, ale był to również najlepszy wynik białego sprintera, który przetrwał aż 26 lat, do dzisiaj rekord Polski), 5-krotny halowy mistrz Europy w biegu na 60 m (1979-1982 i 1987 – z halowym rekordem świata na tym dystansie – 6:51).

70. Wszoła Jacek, ur. 1956 r. w Warszawie, lekkoatletyka – skok wzwyż, zawodnik AZS-AWF Warszawa, wychowanek trenerów Stanisława Janowskiego i Romana Wszoły (ojca).

Osiągnięcia: 2-krotny medalista Igrzysk Olimpijskich: złoty medal Montreal 1976 (2.25) i srebrny medal Moskwa 1980 (2.31), rekordzista świata 2.35 (1980 – dwa miesiące przed IO w Moskwie), złoty medalista Uniwersjady (1977), złoty i srebrny medalista halowych mistrzostw Europy (1977, 1980).

Laureat drugiego miejsca w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku (1976) i zwycięzca rankingu „Złote kolce” (1976).

73. Zawadzki Włodzimierz, ur. 1967 r. w Wierzbicy k. Radomia, zapasy – styl klasyczny (waga piórkowa do 62 kg), zawodnik MZKS Orła Wierzbica (1980-1987) i Legii Warszawa (od 1987), wychowanek trenera Mariana Osińskiego (Wierzbica) i Bolesława Dubickiego (Legia).

Osiągnięcia: 4-krotny olimpijczyk (Barcelona 1992, Atlanta 1996, Sydney 2000, Ateny 2004), złoty medalista Igrzysk Olimpijskich Barcelona 1992 w kat. 62 kg, 4-krotny medalista mistrzostw świata: 2-krotnie srebrny medal (1995, 2002) i 2-krotny brązowy medal (1994, 1997), 3-krotny złoty medalista mistrzostw Europy (1991, 1995, 1999),  srebrny medalista Igrzysk Wojskowych (1995) i Mistrzostw Świata Wojskowych (2005).

74. Zieliński Władysław, ur. 1935 r. w Warszawie, kajakarstwo, zawodnik Spójni Warszawa (1949-1971), wychowanek trenera Stanisława Zantary.

Osiągnięcia: 3-krotny olimpijczyk (Rzym 1960, Tokio 1964, Meksyk 1968), brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich Rzym 1960 w konkurencji K-2 1000 m, złoty medalista mistrzostw świata w konkurencji K-2 500 m (1958) i 5-krotny finalista w innych konkurencjach (1958, 1963, 1966), 3-krotny medalista mistrzostw Europy: srebrny medal w K-2 500 (1961) oraz 2-krotnie brązowy medal (1959) w K-2 500 m i K-1 4×500 m, a także 6-krotny finalista (1957, 1963, 1965) w innych konkurencjach.

67. Wiłkomirski Krzysztof, ur. 1980 r. w Warszawie, judo, zawodnik klubu AZS Uniwersytet Warszawski (trenerzy Sławomir Pacholak i Zdzisław Grochowski).

 

Osiągnięcia: 2-krotny olimpijczyk (Ateny 2004, Pekin 2008), brązowy medalista mistrzostw świata (2001) i brązowy medalista mistrzostw Europy (2003) w kat. 73 kg.

71. Wysoczańska Barbara, ur. 1949 r. w Świętochłowicach, szermierka – floret, wychowanka Baildonu Katowice (do 1969 r.), zawodniczka AZS Warszawa (1969-1988).

Osiągnięcia: brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980 we florecie indywidualnym, 2-krotna medalistka mistrzostw świata we florecie drużynowym: srebrny medal (1978) i brązowy medal (1971).

72. Zajkowski Antoni, ur. 1948 r. w Malczewie k. Ełku, judo, zawodnik Promienia Mońki (trenując zapasy), Jagiellonii Białystok i AZS Siobukai Warszawa (od 1978). 

Osiągnięcia: srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 w kat. 70 kg (pierwszy w historii polskiego judo medalista olimpijski), brązowy medalista mistrzostw świata (1971), 2-krotny srebrny medalista mistrzostw Europy (1969, 1971) w tej samej kategorii wagowej.

75. Złotkowska Luiza, ur. 1986 r. w Warszawie, łyżwiarstwo szybkie, zawodniczka MKS-MOS Pruszków-Milanówek, AZS Zakopane, KS „Orzeł” Elbląg, LKS Poroniec Poronin i UKS Sparta Grodzisk Mazowiecki.

Osiągnięcia: 3-krotna olimpijka (Vancouver 2010, Soci 2014, PyeongChang 2018), 2-krotna medalistka Igrzysk Olimpijskich: srebrny medal Soczi 2014 i brązowy medal Vancouver 2010 w biegu drużynowym, 2-krotna medalistka mistrzostw świata w drużynie: brązowy medal (2012) i srebrny medal (2013), 3-krotna brązowa medalistka Uniwersjady (2009) w konkurencjach: 3000 m, 5000 m i drużynowo.

Wizyta w Mysiadle

W środę, 15 listopada złożyliśmy wizytę w Szkole Podstawowej w Mysiadle. Szkoła, od roku 2015, nosi imię Polskich Olimpijczyków. Rozmawiamy z dyrektor szkoły, Moniką Rutkowską i dyrektorem Centrum Sportu w Mysiadle,Rafałem Skorkiem.

Czym dla szkoły jest taki patron, Polscy Olimpijczycy?

W każdą rocznicę nadania imienia jest organizowany Dzień Patrona. Szkoła wprowadza innowacje sportowe w piłce siatkowej i piłce nożnej, a także w szachach, co oznacza dodatkowe specjalistyczne zajęcia w tych dyscyplinach. Ściana w gabinecie pani dyrektor Moniki Rutkowskiej wypełniona jest dyplomami uznania i dyplomami gratulacyjnymi, świadczącymi o sportowej aktywności szkoły. Szkoła i Centrum Sportu stanowią właściwie jeden organizm urbanistyczny, a także w dużym stopniu, organizacyjny. Szkoła ma pierwszeństwo w korzystaniu z obiektów Centrum– słyszę w zgodnej odpowiedzi dyrektor szkoły i dyrektora Centrum Sportu.

Rozmawiamy także o wspólnych przedsięwzięciach w roku 2024. Pewnym wyznacznikiem przyszłorocznych planów są Igrzyska Olimpijskie, które odbędą się w Paryżu. Będziemy o tych zamierzeniach pisać w niedługim czasie.

Obok, na naszej stronie internetowej, zamieszczamy informację o Szkole i Centrum

JW

Szkoła Podstawowa w Mysiadle im. Polskich Olimpijczyków

„Dbamy o aktywność sportową”

W 2007 roku w Mysiadle w niewielkim budynku przy ul. Osiedlowej 4 rozpoczęła swoją działalność nowa szkoła. W pierwszym roku w oddziałach przedszkolnych i klasach I-III uczyło się 79 uczniów. W 2013 roku przenieśliśmy się do nowoczesnego budynku Centrum Edukacji i Sportu mieszczącego się przy ul. Kwiatowej 28 w Mysiadle. Na uczniów czekały tu przestronne sale lekcyjne i hala sportowa.​

 

Obecnie w naszej szkole w 27 oddziałach uczy się ok. 500 uczniów w wieku od 6 do 15 lat. Wśród nich jest 45 uczniów cudzoziemskich (ok. 8%).​ Zatrudniamy 95 nauczycieli. Jednym z najważniejszych wydarzeń w historii szkoły było nadanie szkole imienia Polskich Olimpijczyków, które miało miejsce 18 maja 2018 roku. Od tego czasu na stałe do naszego kalendarza weszło wiele imprez, projektów oraz różnorodnych inicjatyw związanych ze sportem, zdrowym stylem życia i promocją wartości etycznych w sporcie i w życiu.

 

Jednym z nich jest #BiegFairPlayPKOl z okazji Światowego Dnia Fair Play​, w którym uczestniczą wszyscy chętni uczniowie klas starszych z naszej szkole. Tradycją stały się już coroczne wyjazdy uczniów klas 3 i 6 do Centrum Olimpijskiego i Muzeum Sportu w ramach pogłębiania wiedzy o polskim olimpizmie. Organizujemy konkursy i projekty promujące zdrowy styl życia takie jak: “Kilometrowy Olimpijczyk”, „Wodę pij i zdrowo żyj” czy „Trzymaj formę”.

 

Lekcje wychowania fizycznego w naszej szkole są prowadzone w niestandardowy sposób. Szczycimy się tym, że nasi uczniowie nie unikają wysiłku fizycznego i chętnie uczestniczą nie tylko w lekcjach, ale i proponowanych zajęciach dodatkowych. Realizujemy program Ministerstwa Sportu i Turystyki SKS Szkolny Klub Sportowy, w którym biorą udział uczniowie klas 3-8.

 

Przez ostanie pięć lat w szkole realizowana była sportowa innowacja pedagogiczna – piłka ręczna dla chłopców i siatkówka dla dziewcząt. W ramach innowacji każda grupa oprócz obowiązkowych zajęć edukacyjnych z wychowania fizycznego ukierunkowanych na wszechstronny rozwój organizmu miała 3 godziny tygodniowo specjalistycznych zajęć z piłki ręcznej i siatkówki, co pozwoliło wykształcić wśród młodzieży potrzebę spędzania wolnego czasu w sposób aktywny. Dodatkowo zaowocowało to sukcesami w zawodach na etapie powiatowym w piłce siatkowej i wojewódzkim w piłce ręcznej.

 

Od wielu lat realizujemy innowację Szachy w Mazowieckiej Szkole skierowaną do uczniów klas pierwszych i drugich. Dzięki temu dzieci rozwijają umiejętności logicznego i strategicznego myślenia, koncentrację uwagi, a także uczą się radzenia sobie z porażką. Co roku bierzemy udział w Mazowieckich Turniejach Szachowych i odnosimy w nich wiele sukcesów.

 

Idee olimpijskie propagowane w szkole przekładają się również na aktywność edukacyjną naszych uczniów oraz ich zaangażowanie społeczne. Realizujemy różnorodne projekty i działania dające dzieciom możliwość rozwijania się w różnych dziedzinach. Są to m. in. Warszawska Liga Debatancka, Europejski Tydzień Kodowania, Odyseja Umysłu, Dzień bezpiecznego Internetu, Sztuka emocji, Odłącz się – połącz się i wiele wiele innych. Uczniowie wyjeżdżają za granicę w ramach międzynarodowych projektów finansowanych ze środków programu Erasmus+. Aktywnie działa Szkolne Koło Wolontariatu oraz Samorząd Szkolny, działając nie tylko w szkole, ale również na rzecz środowiska lokalnego.

 

Całą społeczność szkolną jednoczą coroczne obchody Dnia Patrona. Ich formuła zmienia się, ale zawsze jednoczy nas cytat z hymnu szkoły “Nasza szkoła gra fair play”. W dniu święta szkoły podsumowujemy całoroczne działania i aktywności: projekty, konkursy, zawody sportowe. Zapraszamy osoby szeroko związane ze sportem i ideami olimpijskimi: sportowców, olimpijczyków, paraolimpijczyków, autorów książek o sportowcach, dyrektorów, nauczycieli i uczniów okolicznych szkół imienia Polskich Olimpijczyków. Tego dnia czujemy się członkami wielkiej rodziny olimpijskiej.

/informacja dyrekcji SP/
Dyrektor Monika Rutkowska

 

Święto akrobatyki w Starych Babicach

Od 26 do 29 października odbyło się święto akrobatyki sportowej w Starych Babicach. Od czwartku do niedzieli rozegrano aż sześć imprez sportowych: od Międzywojewódzkich Mistrzostw Młodzików i Turnieju Dyni (dla najmłodszych), po Ogólnopolskie Turnieje w Akrobatyce Sportowej dla zawodników w różnych kategoriach wiekowych. Do Starych Babic na Ogólnopolskie Turnieje zjechało ponad 300 zawodników z całej Polski.

Im starsza kategoria wiekowa tym elementy są bardziej wymagające, mieliśmy więc okazję być gospodarzami i świadkami niesamowitego widowiska akrobatycznego.

Tylko w czwartek, na Międzywojewódzkich Mistrzostwach Młodzików i Turnieju Dyni w akrobatyce sportowej, gościliśmy rekordową liczbę uczestników, bo aż 289! Ilość zgłoszeń pobiła rekord z zeszłego roku, który wyniósł 173 zawodników. Jest to więc swojego rodzaju feedback, że do Starych Babic chce się przyjeżdżać.

Wyjątkowa okazała się być atmosfera, która panowała podczas zawodów, co podkreślali sami uczestnicy. UKS „Akrosfera” Stare Babice jest Klubem prowadzonym przez rodzinę i ta atmosfera przyjęcia i zaopiekowania towarzyszyła zawodnikom i trenerom. Wpływ miało na to indywidualne podejście do potrzeb każdego z Klubów (dojazdy, zakwaterowania), dbałość o szczegóły od m.in. zapewnienia diet specjalistycznych zawodnikom po udekorowanie hali sportowej, która oprócz tego, że jest pięknym sportowym obiektem samym w sobie, na okoliczność zawodów była cała w dyniach, które zawodnicy, trenerzy i sędziowie mogli zabrać ze sobą do domów. Zawody zaoferowały uczestnikom wszystko co Stare Babice mają najlepszego lokalnie.

Zawody miały tez akcent sentymentalny. Na oficjalnym otwarciu zawodów pożegnany został DKS „Targówek” Warszawa, który zakończył swoją działalności w zeszłym roku. To klub ważny, który dla polskiej akrobatyki był kamieniem węgielnym, zrobił ogrom pracy oraz zdobył najwyższe tytuły Mistrzostw Europy i Świata. Z warszawskiego DKS-u wywodzą się działacze akrobatyki, sędziowie i trenerzy, w tym oczywiście trenerzy Akrosfery.

Tuż po oficjalnym otwarciu zawodów, odbyły się pokazy, na których mieliśmy okazję oglądać finalistów Mistrzostw Europy w akrobatyce sportowej rozegranych niedawno w Warnie (Bułgaria), zawodników Akrosfery Szymona Kwiecińskiego i Magdalenę Wróblewską w konkurencji dwójek mieszanych oraz reprezentantki UKS Targówek Warszawa srebrne medalistki Mistrzostw Europy w konkurencji dwójek kobiet Kamilę Bryśkiewicz i Zofię Kamińską. Zawodnicy, publiczność i goście specjalni docenili ich pokaz i zaprezentowane umiejętności.

Sportowo UKS „Akrosfera” Stare Babice zdobył pierwsze miejsce klubowo w Ogólnopolskim turnieju Młodzików  oraz Ogólnopolskim Turnieju Age Group 11-16. To cieszy tym bardziej, że zawodnicy mogli zaprezentować swoje umiejętności przed swoją szeroką publicznością. Warto dodać, że trybuny były pełne podczas całych zawodów!

Impreza o takim zasięgu nie byłaby możliwa bez współorganizatorów i partnerów. Patronatami Honorowymi powyższe imprezy sportowe objęli: 

– Marszałek Województwa Mazowieckiego pan Piotr Struzik, 

– Starosta Powiatu Warszawskiego Zachodniego pan Jan Żychliński, 

– Wójt Gminy Stare Babice pan Sławomir Sumka.

Współorganizatorzy:  GOSiR Stare Babice, Unia Związków Sportowych Warszawy i Mazowsza, Warszawsko-Mazowiecki Związek Sportów Gimnastycznych, Polski Związek Gimnastyczny

 Sponsorzy i Partnerzy : Novum Finanse, WłoskaKawa.eu, faktor – sztuczne kwiaty, Hotel Zielonki

 Wolontariusze: społeczność Akrosfery, czyli dzieci i ich rodzice, którzy jak zwykle zaangażowali się w działania Akrosfery.

Sama ilość zaangażowanych podmiotów mówi wiele o wymiarze takiego wydarzenia! 

„Akrosfera” zalicza wydarzenie do jak najbardziej udanych pod względem organizacyjnym, promocyjnym, społecznym i oczywiście sportowym.

Marika Markiewicz

Gratulacje dla Igi!

Wielkie gratulacje dla Igi Świątek!!! W Cancun okazała się prawdziwą mistrzynią świata. Takiej gry jeszcze nie widzieliśmy. Iga przekroczyła tenisową barierę dźwięku. Grała na poziomie nieosiągalnym dla innych, wszak także znakomitych, tenisistek. Wśród ośmiu najlepszych tenisistek świata, Iga pokazała nie tylko swoją dominację w światowym tenisie, ale także piękno tej gry!

 

Okazało się, że tenis potrafi porwać wszystkich. Ochy i achy po zaskakujących, czasami wręcz nieprawdopodobnych zagraniach Igi były naturalną reakcją, wyrazem zachwytu i ogromnej satysfakcji. Oto Polka gra najwspanialszy tenis na świecie.

 

W dalekim Cancun było popołudnie, w Polsce późna noc. To jednak nie przeszkodziło nam oglądać widowiska. Co prawda widowisko trochę zepsute przez organizatorów, ale nic to. Przy nocnej kawie biliśmy brawo naszej Idze! Nie tylko my. Sąsiedzi za ścianą także. I tysiące innych sąsiadów, po prostu ogromna rzesza kibiców. Wszyscy biliśmy brawo i byliśmy dumni. Wielki sukces Igi Świątek!!!

I jak to zwykle bywa, poczuliśmy się wszyscy ojcami tego sukcesu. Bo, jak wiemy, sukces ma wielu ojców. Ale wybaczmy sobie to ojcostwo. Jeszcze raz wielkie gratulacje dla Igi i jej sztabu.

Tenis, dzięki Idzie Świątek, nabiera w Polsce rozpędu. To zjawisko będzie narastało. Coraz więcej dzieciaków będzie przychodziło na korty. Pojawią się nowe talenty. Nie zmarnujmy tego trendu. Tyle tylko, że w Polsce występuje dziwna tendencja: im więcej chętnych do gry, tym wyższe ceny za wynajem kortu. Może to jest zrozumiale na obiektach komercyjnych, ale nie na obiektach miejskich czy gminnych. Polecamy ten temat uwadze odpowiednich władz samorządowych.

JW


Warning: Trying to access array offset on value of type null in /home/maciejkordala/websites/wmro/wp-content/themes/septera/includes/loop.php on line 268

Odwiedziliśmy groby polskich olimpijczyków

W Święto Zmarłych odwiedzamy groby swoich najbliższych, znajomych, przyjaciół, którzy odeszli z naszego świata. Delegacja Warszawsko-Mazowieckiej Rady Olimpijskiej PKOl w składzie: prezes Zenon Dagiel, wiceprezes Jerzy Pietrzyk i Krzysztof Ferens, znany trener łyżwiarstwa szybkiego wraz uczniami Szkoły Podstawowej nr 323 imienia Polskich Olimpijczyków i prezesem Klubu Olimpijczyka przy tej szkole, Tomaszem Żukowskim odwiedziła groby polskich olimpijczyków, sportowców i działaczy sportowych znajdujące się na Cmentarzu Powązkowskim.

Znane, wielkie postacie polskiego sportu. Pamiętamy ich sukcesy, wielkie starty i pojedynki o triumf, o medale, o sportową sławę. Dziś pozostają w naszej pamięci. Przywołajmy tę pamięć w kilku słowach, w kilku zdaniach:

 

1. Kamila Skolimowska – jedna z największych sensacji igrzysk w Sydney. 18-letnia Kamila wygrywa konkurs rzutu młotem. 71.16 m – takim rezultatem zdobywa złoty medal pokonując faworytki, Rosjankę Kuzienkową i Niemkę Muenchow.
2. Zdzisław Krzyszkowiak – biegacz ze słynnego wunderteamu Jana Mulaka. Mistrz Europy w biegach na 5 i 10 km z 1958 roku. Ale w pamięci pozostanie bieg „Krzysia” na igrzyskach w Rzymie, w roku 1960. W tym biegu stoczył szaloną walkę z Rosjanami. Z Rżyszczynem uporał się wcześniej, ale Sokołowa pokonał tuż przed ostatnim rowem z wodą. Wygrał 2 sekundy przed rywalem.
3. Władysław Komar – mistrz olimpijski z Monachium w pchnięciu kulą. Wygrał o 1 centymetr przed Woodsem.21.18. Ponoć dzień przed startem, na treningu pchał kulę  bardzo daleko, tyle tylko, że była to kula nieco lżejsza, ale o tym Amerykanie nie wiedzieli.  
4. Tadeusz Ślusarski – złoty medalista w skoku o tyczce z Montrealu z roku 1976. Trzech zawodników skoczyło 5.50,ale to „Ślusarz” skoczył tę wysokość mając najmniejszą liczbę oddanych skoków. Cztery lata później w Moskwie jest drugi za Władysławem Kozakiewiczem.
5. Irena Szewińska – co by nie powiedzieć o Irenie Szewińskiej, to zawsze będzie za mało. Siedem olimpijskich medali. Od Igrzysk w Tokio 1964 roku do Montrealu w roku 1976 – 3 medale złote, 2 srebrne i 2 brązowe. Bieg na 400 metrów w Montrealu przeszedł do historii światowego sportu jako jedno z największych wydarzeń. Ogromne ilości medali z innych mistrzowskich zawodów. Przez wiele lat członkini MKOl. Wielka Dama Polskiego Sportu.
6. Janusz Sidło – znakomity oszczepnik. W roku 1956 jechałna Igrzyska w Melbourne jako faworyt. Prowadził do ostatniej kolejki. Legenda głosi, że Polak w ostatniej kolejce pożyczył oszczep Norwegowi Danielsenowi, który do tej pory niczym się nie wyróżniał. Norweg w ostatnim rzucie osiągnął fenomenalny rezultat 85.71 m. To był rekord świata. Ten pożyczony oszczep to jednak tylko legenda. Sidło był na pięciu igrzyskach olimpijskich, ale nie udało mu się wygrać ani razu. Pech jednego z „wielkich”.
7. Piotr Nurowski – prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Zginął w katastrofie smoleńskiej. Piotr wniósł do polskiego sportu ogromny dynamizm. Kochał sport, znał  wszystkich i był wszędzie – jak mówili o nim dziennikarze. Łączył a nie dzielił. Zawsze przyjaciel.
8. Jan Szczepański w ringu niezwykle inteligentny. Świetny technik. Pięściarz o pogmatwanym życiorysie, ale z wielkim hartem ducha. Mistrz Olimpijski z Monachium 1972 roku. Nigdy nie dał się znokautować. Zapamiętamy go także z filmu Piwowskiego „Przepraszam czy tu biją”, w którym zagrał wraz z Jerzym Kulejem.
9. Jerzy Kulej – dwukrotny mistrz olimpijski z Tokio (1964) i Meksyku (1968). Walka finałowa na meksykańskim ringu przeszła do historii, jako jeden z najbardziej zaciętych, niezwykłych i niezapomnianych bokserskich pojedynków. Kubańczyk Reguueiferos okazał się wielkim rywalem. Trzy rundy niesamowitego boksu. Stosunkiem głosów 3:2 wygrywa Jerzy Kulej.
10. Józef Grudzień – znakomity uczeń „Papy” Stamma, trenera legendy, który wychował wielu wielkich, polskich pięściarzy. Jeden z tych, którzy nie dawali się trafić. Złoty medalista z Tokio (1964) i srebrny z Meksyku (1968).  
11. Stefan Paszczyk – prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego, Minister Sportu. Wielki znawca sportu i sportowego rzemiosła. Aleksander Kwaśniewski powiedział o nim, że „wyprzedzał w sporcie swoją epokę. Jego wiedza na temat sportu treningu, szkoleń i przygotowań olimpijskich nie miało sobie równych”. W Hiszpanii, gdzie przed igrzyskami w Barcelonie doradzał rządowi hiszpańskiemu w przygotowaniach do igrzysk, zyskał miano „sportowego guru”.  Wielka postać polskiego sportu.
12. Wojciech Zabłocki szermierz. Jedno z „cudownych dzieci” trenera Janosa Keveya. W drużynie szablistów trzymedale olimpijskie, srebro w Melbourne i Rzymie, brąz w Tokio. „Kajtek” doprowadził do perfekcji atak „rzutem”. Mimo niewielkiego wzrostu, a może właśnie dlatego, tensposób atakowania był jego szablową wizytówką. Architekt, twórca, wraz z Parulskim, koncepcji igrzysk w Warszawie 2012.
13. Ryszard Parulski – najbardziej wszechstronny polski szermierz, walczył we wszystkich broniach, ale największe sukcesy odnosił we florecie. Mistrz i wicemistrz świata we florecie indywidualnie. Brązowy medal olimpijski w drużynie w roku 1964. Adwokat, założyciel fundacji „Gloria Victis”.
14. Andrzej Piątkowski – kolejne „cudowne dziecko” Keveya. Dwa srebrne medale w szabli w drużynie na igrzyskach w Melbourne i Rzymie. Wraz z Pawłowskim, Zabłockim, Pawlasem i Zubem tworzył niezapomnianą, wręcz legendarną polską ekipę szablową tamtych lat.
15. Witold Woyda – szermierz, florecista. Podwójny złoty medalista z igrzysk w Monachium (1972).  To o nim mówiono, że pierwsze złoto zawdzięczał nogom, a drugie głowie. Walka sprawiała mu ogromna frajdę, był mistrzem taktyki.
16. Elwira Seroczyńska – największa sensacja Igrzysk w Squaw Valley w 1960 roku. Wraz z Heleną Pilejczyk jechała na igrzyska na kredyt. Tymczasem w biegu na 1500 m wybiegała srebro. Potem w biegu na 1000 m biegła jak uskrzydlona, międzyczasy pokazywały cztery sekundy lepiej niż rekord świata. Na ostatnim wirażu zawadza łyżwą o grudkę śniegu, upada. „Mój medal leżał na tacy, ale został wręczony komu innemu” tak powiedziała po biegu.
17. Erwina Ryś-Ferens – znakomita łyżwiarka, która jednaknie miała szczęścia w igrzyskach olimpijskich. Czołowa łyżwiarka świata jechała po medale, ale sport ma różne oblicze. Pech, dyspozycja dnia, pogoda. Erwina zdobyła cały worek medali w innych zawodach mistrzowskich.
18. Janusz Przedpełski – był prezesem Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów przez 47 lat. Statystyki odnotowały, że za czasów jego prezesowania polscy ciężarowcy zdobyli 494 medale w różnych kategoriach wiekowych kobiet i mężczyzn!Historia polskich ciężarów.
19. Kazimierz Deyna  – piłkarz symbol. Kapitan „Orłów Górskiego”. Gwiazda mistrzostw Świata z roku 1974. W meczu z Włochami strzelił kapitalną bramkę słynnym „rogalem”. Ponoć siła strzału była tak wielka, że pękł mu but. Król strzelców Igrzysk w Monachium, w których Polska zdobyła złoty medal.
20. Władysław Stachurski  – piłkarz i trener piłkarski. Filar obrony Legii. Uchodził za jednego z najbardziej twardych graczy obrony w Polsce. 8 występów w reprezentacji Polski.
21. Wacław Nycz – mistrz świata w samolotowym lataniu precyzyjnym. Należał do światowej czołówki pilotów sportowych, kontynuował wielkie tradycje sportowego lotnictwa w Polsce.
22. Zbigniew Pacelt – dwukrotny złoty medalista mistrzostw świata w pięcioboju nowoczesnym w drużynie. Poseł na Sejm trzech kadencji, wiceminister sportu, trener i działacz sportowy.  
23. Anna Czerwińska – himalaistka. Zdobyła 8 z 14 ośmiotysięczników, a także Koronę Ziemi czyli najwyższe szczyty siedmiu kontynentów. Najsłynniejsze jej wejścia to pierwsze kobiece, zimowe zdobycie Lhotse (8501 m) i Makalu (8485 m ). Jej dewiza to: „Życie ma dla mnie ogromną wartość”.
24. Tadeusz Ulatowski – w latach 70-tych i 80-tych rektor AWF w Warszawie. Pasjonat koszykówki, trener, działacz sportowy, profesor nauk o kulturze fizycznej. Autor kilku podręczników i około 300 opracowań naukowych i metodyczno-szkoleniowych.

 

Spacer po cmentarnych alejkach dobiega końca. Zapalone znicze będą płonęły jeszcze jakiś czas. Symbolizują olimpijski ogień, który płonie w czasie każdych igrzysk, a który według olimpijskich zapisów symbolizuje czystość, prawdę, światło i wiedzę. Z takim przesłaniem pozostawiamy nasze lampiony na odwiedzonych grobach.

jotwu.

 

Rugby, rugby, rugby!!!

Od czasu do czasu komentujemy wydarzenia dziejące się na światowych arenach. W sobotę 28 października obejrzeliśmy finał Pucharu Świata, czyli mistrzostw świata w rugby. Na stadionie Saint Denis, na przedmieściach Paryża, spotkały się dwie potęgi w tej dyscyplinie sportu. Broniąca tytułu Republika Południowej Afryki i Nowa Zelandia, która tytuł mistrza świata miała poprzednio. Mecz stał się wielkim wydarzeniem już na wiele dni przed finałem. Na trybunach Saint Denis nie można było wetknąć nawet szpilki. Ponad 80 tysięcy kibiców oczekiwało na wielkie emocje. I mieli rację!

Rugby z pozoru uchodzi za niezwykle brutalny sport, jednak w rzeczywistości rugby rządzi się precyzyjnymi przepisami, które czynią z tej dyscypliny grę niemal dżentelmeńską. Przypadkowy widz może być przerażony jak wielkie chłopy napadają na siebie, podcinają, przepychają się w tzw. „młynie”, przewracają biegnącego przeciwnika. A jednak wszystko dzieje się bez urazy, z szacunkiem dla przeciwnika i bez bezmyślnych, złośliwych fauli jak często dzieje się w ukochanej na świecie piłce nożnej! Nie ulega jednak wątpliwości, że rugby potrzebuje wielkiego wysiłku. Oprócz siły potrzebna jest także ogromna sprawność, szybkość, pomysłowość i znakomita technika. Mecze w Pucharze Świata rozgrywane są przez prawie dwa miesiące. Tak długi czas trwania zawodów wynika ze specyfiki rugby. Wielka kontaktowość i wyczerpanie fizyczne powoduje, że przerwy między meczami muszą być co najmniej pięciodniowe. Uznano, że tyle czasu potrzebują zawodnicy do osiągnięcia pełnej sprawności fizycznej do kolejnego meczu. Kalendarz meczów w Pucharze Świata powodował, że przerwy między meczami były jeszcze dłuższe.

To nie zmienia faktu, że Puchar Świata, czyli faktyczne mistrzostwa świata w rugby, rozgrywane co cztery lata, są bardzo oczekiwanym wydarzeniem, a finał tych zawodów to wielkie święto rugby porównywalne z finałem Mistrzostw Świata w piłce nożnej.

 

Republika Południowej Afryki i Nowa Zelandia, to odwieczni rywale, którzy i tym razem dotarli do finału. Czarne stroje rugbistów Nowej Zelandii, zielone Afrykanów. Gladiatorzy. Herosi. Od początku mecz jest niezwykle zacięty. Formacje obrony nie dają szans na akcję z przyłożenia. Pierwsze punkty zdobywają Afrykanie z rzutów karnych. Karne w rugby bite są za przewinienia przeciwnej drużyny ale z miejsca popełnienia przewinienia. Trzy punkty za celny strzał, piłka musi przejść pomiędzy tyczkami bramki. 6:0 dla RPA. Heroiczna walka na całym boisku. Podania do tyłu ale bieg do przodu. Formacje ataku próbują przedrzeć się na pole punktowe przeciwnika. Wreszcie piękna akcja Nowozelandczyków. Lewym skrzydłem wymanewrowują linię obrony RPA. Jest przyłożenie! Ale sędzia dopatruje się podania do przodu. Gdzieś w tłumie piłka jest przypadkowo odbita do przodu. Nie ma punktów.

Kilka minut do końca meczu. 12 do 6 dla RPA. Nieustanne ataki Nowej Zelandii przynoszą efekt. Mają przyłożenie przy samej bocznej linii boiska. Pierwsze zaliczone przyłożenie w tym meczu! Jest 11 do 12 i szansa na kolejne 2 punkty z „podwyższenia”. Jednak duży kąt z jakiego muszą wykonywać strzał powoduje, że nowozelandzki kopacz nie trafia! Już do końca meczu wynik się nie zmienia. Republika Południowej Afryki broni tytułu najlepszej drużyny świata. Przez kolejne cztery lata Puchar pozostanie w ich rękach! Kończy się wielkie widowisko.
W sportowym świecie panuje powszechna opinia, że Puchar Świata w rugby to trzecia co do popularności światowa impreza sportowa. Po Igrzyskach Olimpijskich i piłkarskich mistrzostwach świata to właśnie Puchar Świata w rugby ekscytuje światowy sport najbardziej.

Wśród 24 zespołów, które wzięły udział w tym wydarzeniu znalazły się m.in. teamy z Fidżi, Samoa i Tonga. W tych maleńkich państewkach rugby jest sportem narodowym. Kreowana jest tam swoista filozofia, którą rządzi się ta dyscyplina sportu. Filozofia bez chamstwa, wulgaryzmów i nienawiści do przeciwnika, za to z przedziwnym rytuałem podkreślającym osobowość, siłę i moc czynienia sportowych „cudów”. Taniec symbolizujący siłę i moc, trochę tajemniczy, trochę czarowny rozpoczyna każdy mecz. Tak czynią także najsilniejsi. All Blacks czyli Nowa Zelandia też wykonuje ten przedziwny rytuał, który tworzy nastrój nadchodzącej walki.

Wśród uczestników zawodów były także teamy z Gruzji i Rumunii. Dlaczego nie może być w takich finałach Polski? Nie mamy tradycji, nie mamy możliwości, nie mamy pieniędzy?! Może jednak da się to wszystko przezwyciężyć i spróbować. Mamy ligę, może jeszcze niewielką, mamy chętnych, mamy dobre zamiary. Postawmy na rugby! Na początek wygrywajmy z równymi sobie. Ale zaraz potem walczmy z Gruzją i Rumunią, itd. Próby z futbolem amerykańskim na stadionie Narodowym nie wypaliły. Ale rugby na stadionie Narodowym? To byłoby coś!!!

Rugby w odmianie siedmioosobowej trafiło już do programu igrzysk olimpijskich. To dobry zaczyn. Chociaż „siódemka” to jednak nie to co rugby w pełnym, piętnastoosobowym wydaniu. MKOl z jednej strony daje szanse nowym dyscyplinom, ale z drugiej strony ogranicza liczbę startujących sportowców. Stąd limitowana ilość startujących zespołów w siatkówce, koszykówce, limitowana ilość zawodników białej broni, czyli szermierki, ograniczenia ilości startujących w wielu, wielu innych dyscyplinach. Zapewne dlatego do programu igrzysk trafia rugby siedmioosobowe, a nie piętnastoosobowe.

Ale póki co, raz na cztery lata możemy delektować się wspaniałym widowiskiem. Następny Puchar Świata w roku 2027 w Australii (może z udziałem Polski?) od 10 września do 23 października 2027r. Zapiszmy te datę w kalendarzach.

Jan Wieteska

Jacek Bierkowski uhonorowany „Fair Play Diploma in Career category”

Miło nam poinformować, że 23 października 2023 r., podczas Gali Międzynarodowego komitetu Fair Play w Budapeszcie, Jacek Bierkowski został wyróżniony „Fair Play Diploma in Career category”. Jest to docenienie ogromnej pracy i zasług, jakie ma na swoim koncie Jacek Bierkowski zarówno jako sportowiec, jak i sędzia i działacz Europejskiej i Światowej Federacji szermierczej. Nagrodę wręczał Prezes World Fair Commitee Jeno Kamuti. Należy podkreślić, że Jacek Bierkowski jest trzecim polskim sportowcem, który otrzymał tę nagrodę.

Jacek Bierkowski jest trzykrotnym medalistą mistrzostw świata – w 1975 r. wywalczył srebrny medal indywidualnie, a w 1979 i 1981 zdobywał brązowe medale w turniejach drużynowych. Był także uczestnikiem mistrzostw świata w 1974, 1977, 1978, 1982 i w 1983 r. W 1981 r. został indywidualnym wicemistrzem Europy w szabli. Jest także wielokrotnym medalistą mistrzostw Polski. Wystąpił dwukrotnie podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. oraz w Moskwie w 1980 r. Przez wiele lat był członkiem Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich, w którym pełnił funkcję sekretarza. Podczas swojej działalności w Towarzystwie Olimpijczyków Polskich był odpowiedzialny za kontakty z WOA.

Wśród nagrodzonych w Budapeszcie znalazła się też młoda polska żeglarka Hanna Chojnicka, która otrzymała nagrodę w kategorii „Worl Fair Play Award for the Youth”. Jest to docenienie jej postawy, kiedy podczas zawodów ratowała tonącą rywalkę, tracąc w ten sposób zwycięstwo. Brawo!!!

Obu Laureatom serdecznie gratulujemy!

Na zdjęciu: Jacek Bierkowski pierwszy z lewej, z dyplomem

AKROBATKI Z TARGÓWKA Z MEDALAMI MISTRZOSTW EUROPY

Kamila Bryśkiewicz i Zofia Kamińska potwierdzają swoją przynależność do europejskiej czołówki. Na Mistrzostwach Europy, które odbyły się w Warnie wywalczyły trzy medale. W układzie statycznym, który zawsze był mocną stroną tej pary zdobyły srebrny medal. Lepsza okazała się para dziewczyn z Niemiec, ale walka była wyrównana, zdecydował niecały punkt – 27.420 do 26.620 pkt.

W układzie dynamicznym trzy pary ćwiczyły niemal na tym samym poziomie. Portugalki, Niemki i Polki pokazały świetną akrobatykę. Zdecydowały ułamki punktu. Może trochę pech, może trochę sędziowskie wahnięcie, a może po prostu brak szczęścia. Polki na miejscu trzecim z wynikiem 26.470 pkt. Tuż przed nimi para z Niemiec, lepsza o 0.050 pkt. Wygrywają Portugalki z notą 26.830 pkt. I jeszcze w układzie wielobojowym Kamila i Zosia plasują się na miejscu drugim.

Świetny start, mimo nieco słabszej obsady tej konkurencji. Po ubiegłorocznych sukcesach na mistrzostwach świata i Pucharze Świata dziewczyny potwierdzają swoją pozycję w europejskiej akrobatyce. Dwójka z Targówka to piękna wizytówka polskiej akrobatyki.

Trzeba także podkreślić, że bardzo dobry start odnotowała inna para z Targówka Agata Makowska i Michał Szustak. W konkurencji par mieszanych znaleźli się w rozgrywce finałowej, zarówno w układzie dynamicznym (6 miejsce), jak i układzie statycznym (7 miejsce). Układ wielobojowy ukończyli na miejscu 7. Trenerzy z UKS Targówek Katarzyna i Maciej Zaborowscy „robią” znakomitą robotę.

Tyle o startach naszych seniorów. Ale koniecznie trzeba dodać, że w kategorii wiekowej 11-16 lat pięknie pokazała się dwójka mieszana z Akrosfery Stare Babice, Magdalena Wróblewska i Szymon Kwieciński zajmując w układzie dynamicznym 5. miejsce. Brawo dla nich i brawo dla trenerki Grażyny Markiewicz.

JW

Obiekty sportowe starej Warszawy

W tej zakładce przypominamy dawne, już nieistniejące sportowe obiekty starej Warszawy. Miały one swoją historię, często wręcz niewiarygodną. Zapraszamy do lektury naszych publikacji: „Skarpa – warszawska skocznia narciarska”, „Tajemnice przedwojennych wyścigów konnych” oraz „legendarny basen Legii”.

 

Red.

Na ilustracji obraz Januarego Suchodolskiego: „Pierwsze wyścigi konne na Polu Mokotowskim w Warszawie” 1849 r. Muzeum Historyczne miasta Warszawy

Sportowe Piaseczno – GOSIR

Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji w Piasecznie, zgodnie ze swoim statutem i regulaminem
prowadzi działalność sportowo-rekreacyjną w ramach zadań własnych gminy Piaseczno, we własnym kompleksie sportowym, a także współuczestniczy w działalności zajęć pozalekcyjnych dzieci i młodzieży oraz współpracuje z gminnymi stowarzyszeniami sportowymi.

Pierwszymi obiektami GOSiRu były: kryta pływalnia oraz hala sportowa przy ul. Sikorskiego 20 w Piasecznie. Dziś Ośrodek znacząco poszerzył infrastrukturę, którą zarządza. W jej skład wchodzą między innymi: stadion miejski w Piasecznie, skatepark, boiska „Orlik”, lodowisko i rolkowisko, korty tenisowe, tor modelarski „RC Park” oraz gminne obiekty sportowe (Zalesie Górne, Głosków, Jazgarzew, Chylice, Bobrowiec, Żabieniec, Henryków-Urocze).

Ponadto GOSiR zaangażowany jest w pomoc w utrzymaniu obiektów sportowych wykorzystywanych przez lokalne kluby sportowe oraz hal sportowych na terenie szkół podstawowych z całej gminy Piaseczno.
Ośrodek od początku swojej działalności jest mocno zaangażowany w promocję sportu poprzez organizację sportowych imprez. Wśród nich są zawody mające już ponad dwudziestoletnią tradycję m.in. Grand Prix Piaseczna w tenisie stołowym, Piaseczyńska Mila Konstytucyjna, Memoriał Emanuela Koczyby.

Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji w Piasecznie od wielu lat jest także organizatorem letniego i zimowego wypoczynku dla dzieci podczas akcji „Lato i Zima w mieście”. W półkoloniach każdego roku bierze udział kilkaset dzieci z gminy Piaseczno, które podczas wakacji i ferii mają możliwość sprawdzenia swoich sił w wielu dyscyplinach sportowych.

Przez 25 lat działania areny GOSiR-u gościły wielu znakomitych sportowców. Swoje kampy organizowali w Piasecznie m. in. Otylia Jędrzejczak, Marcin Gortat czy Monika Pyrek. Ośrodek od lat realizuje projekty we współpracy z Polskimi Związkami Sportowymi co przekłada się na poprawę infrastruktury i jakości zajęć prowadzonych w klubach sportowych.

Działalność Ośrodka została doceniona przez Polski Komitet Olimpijski, który w 2004 roku odznaczył GOSiR „Złotym Medalem za Zasługi dla Ruchu Olimpijskiego”. W 2012 roku Ministerstwo Sportu i Turystyki wyróżniło GOSiR nagrodą za najlepszą imprezę towarzyszącą Euro 2012, którą był turniej piłki nożnej „Mini Euro Piaseczno 2012”.

W 2022 roku GOSiR był głównym organizatorem jubileuszu 100-lecia Sportu Piaseczyńskiego. Przez cały rok zorganizowano kilkadziesiąt imprez sportowych, odbyła się również uroczysta Gala Sportu oraz impreza sportowo-rekreacyjna pod nazwą „Sportowe Piaseczno”.

38. klubów

Na terenie 52-tysięcznego Piaseczna działa 38 klubów sportowych. Zakres dyscyplin jest iście imponujący. Od sportów walki – judo, karate i kickboxing, poprzez lekkoatletykę, gimnastykę i taniec sportowy, piłkę: nożną (kobiet i mężczyzn), ręczną, koszykową i siatkową, a także badmington, kolarstwo, zapasy, rolki i łyżwy, hokej i łyżwiarstwo figurowe, pływanie, tenis stołowy, a kończąc na szachach.

Red.