Kategoria: Wywiady

Rozmowa z Prezesem Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego, Rafałem Tataruchem

– Panie Prezesie, dzisiaj uczestniczymy w uroczystości odsłonięcia tablicy poświęconej Erwinie Ryś–Ferens, mamy więc okazję do spotkania  z historią polskich łyżew. To z pewnością piękna karta polskiego łyżwiarstwa.

– Absolutnie tak. To piękna historia, która rozpoczęła to, co dzisiaj się dzieje. Bez Erwiny, bez wcześniejszych łyżwiarek Heleny Pilejczykowej, Elwiry Seroczyńskiej nie byłoby tego,co jest teraz. One pokazały, że można wygrywać z całym światem. Od nich się zaczęło. Potem kolejne pokolenia. Ale wciąż ta Erwina jest. Jest też jej sportowy duch. Ona jest cały czas obecna w naszej pamięci, patrzymy na jej zdjęcia.

– Czy historia Erwiny jest motywacją dla obecnego pokolenia łyżwiarzy?

– Tak właśnie jest. Wielu młodych zawodników patrzy na tę historię i myśli, „kurcze w tamtych czasach też się dało”.

– Erwina jawi się w historii polskich łyżew jako chyba najlepsza zawodniczka mimo, że nie zdobyła olimpijskich medali.

– Tak, bodajże 83 medale mistrzostw Polski, 50 rekordów Polski,  medale mistrzostw świata i Europy, czterokrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich. To jest coś niesamowitego.

– Panie Prezesie, porozmawiajmy o teraźniejszości. W ostatnich latach wasza dyscyplina odnotowuje sukcesy, macie osiągnięcia. Liczycie się w polskim sporcie.

–Tak, cieszę się, że tak jesteśmy postrzegani w opinii publicznej. Oczywiście cały czas poszukujemy nowych, młodych talentów. Jesteśmy na etapie zmiany pokoleniowej –jeśli chodzi o tor długi. Zakończyły się piękne kariery Kasi Woźniak-Niedźwieckiej, Konrada Niedźwieckiego, Zbyszka Bródki, Luizy Złotkowskiej, Kasi Bachledy, Janka Szymańskiego. Zakończyła ostatnio karierę Natalia Czerwonka.

– Oni wszyscy, to znakomici łyżwiarze, wielki kapitał, zasób wiedzy i umiejętności dla młodych.

– Absolutnie tak. Jak popatrzymy na młodych łyżwiarzy, na ich wyniki na mistrzostwach świata juniorów i innych zawodach,to widać jak mocno idziemy do góry. Wspomniałem już, że obecnie dokonuje się wymiana pokoleniowa. Nie mamy teraz medali na igrzyskach olimpijskich, ale niewiele brakowało, bo np. Piotrek Michalski miał do medalu cztery setne części sekundy.  Jesteśmy cały czas wysoko. Za czasów Erwiny nie było short tracku. Teraz mamy Natalię Maliszewską, Diane Selliera, Nikolę Mazur, KamilęStormowską. Mamy więc dobre perspektywy także na torze krótkim.

– Miejmy nadzieję, że tak będzie. Panie Prezesie, pytanie o rozwój łyżwiarstwa szybkiego nierozerwalnie wiąże się z pytaniem o tory łyżwiarskie. Mamy jeden w Tomaszowie. Co dalej?

– Gdyby to tylko od nas zależało, to torów byłoby przynajmniej cztery. Więc po kolei. Tomaszów jest, tor funkcjonuje i będziefunkcjonował. Za chwileczkę, w ciągu kilku miesięcy będzie tor w Zakopanem i będzie to jeden z najlepszych torów na świecie, bo jest wysoko położony. Ministerstwo nie szczędzi  pieniędzy, aparatura będzie na najwyższym poziomie, więc tor będzie najlepszy na świecie! Nie wiem jak z Dusznikami, tam też są plany, przeprowadzono przetargi, mamy nadzieję i obietnice, że tor długi w Dusznikach będzie oddany w 2026 roku. Tor w Warszawie, rozmawiamy z panią wiceprezydent Warszawy, jak i z panem Ministrem Sportu i wiemy, że zaczęli rozmawiać na temat wspólnego wybudowania toru w Warszawie, bo tor na Stegnach trzeba wybudować od nowa.

– Dla nas tor na Stegnach jest ważną inwestycją. Nasze stowarzyszenie, Warszawsko- Mazowiecka Rada Olimpijska będzie wspierać budowę takiego obiektu, oczywiście na miarę naszych możliwości.

– Świetnie. Wspólne działania na rzecz budowy toru i zabiegi we władzach Warszawy i w ministerstwie są potrzebne.

– Panie Prezesie, trzymamy kciuki za rozwój młodychłyżwiarskich nadziei, niech odnoszą sukcesy na miarędokonań Erwiny Ryś-Ferens.

– Jestem przekonany, że sukcesy będą.

– Dziękuję za rozmowę.

Rozmawiał: Jan Wieteska

W uroczystości odsłonięcia tablicy i muralu Erwiny Ryś-Ferens uczestniczyła córka Diana i syn Filip. Byli wzruszeni. Oto ich mama, która mieszkała w budynku przy ulicy Noskowskiego 8 od 1978 roku, staje się swoistym patronem tego miejsca. Tablica upamiętniająca ikonę polskich łyżew szybkich zawisła przy wejściu do budynku, obok muralu z sylwetką łyżwiarki.

Rozmawiamy z Dianą i Filipem.

– Czy pamiętacie starty mamy. Czy gdzieś to jest w waszym dzieciństwie?

– Filip: Ja to właściwie nie pamiętam, urodziłem się gdy mama zakończyła starty, a Diana była jeszcze malutka.

– Diana: Ja miałam 8 lat jak mama zakończyła karierę.

– A jak dziś, z perspektywy lat odbieracie mamę jako sportowca, słynną łyżwiarkę?

– Filip: Tak, jak dziś oglądałem filmik i słuchałem tych wszystkich wypowiedzi, to wydaje mi się, że ja – tak jak mama – mam dużo takiej bezpośredniości, mówienia konkretnych rzeczy na temat rzeczywistego świata i wyrażania swoich poglądów.

– Diana: Mama nigdy niczego nie owijała w bawełnę, to była ważna i dobra cecha.

– A czy mama zaszczepiła w was żyłkę sportowca?

– Filip: Tak, ja dużo zajmuję się sportem, uprawiałem rugby, grałem w kadrze Polski. Teraz aktywnie biegam, jeżdżę na rowerze.

– Diana: Gramy w squsha, jesteśmy aktywni, ruszamy się.

– Dzisiaj mieliśmy uroczystość poświęconą mamie, jak to znajdujecie?

– Diana: To wszystko było dla nas wzruszające, super pomysł, wielka niespodzianka, piękny mural, który szczególnie nam się podobał. Miło nam jest, że mama została tak uhonorowana, bo była nie tylko wielkim sportowcem ale przede wszystkim fantastycznym człowiekiem, takim bezkompromisowym. Takie cechy my bardzo lubimy i cenimy. Mama była prawdziwa. Mówiła to co myśli, nie udawała, nie lubiła zakłamania.

– Filip: Mama była konkretną babką!

– A propos muralu, namawiamy Prezesa Spółdzielni, żeby w przyszłości, może w przyszłym roku zrobił mural od 5  do  12 piętra. To byłoby coś.

– Filip i Diana: Tak słyszeliśmy o tym, dotarło to do nas w formie plotki, ale bardzo byłoby miło.

– Filip: Ten mural to bardzo fajne wrażenie. Mural na budynku, w którym ja się wychowałem.

– Diana: Tu spędziliśmy swoje życie.

– Dzisiaj towarzyszył nam deszcz, przeszkadzał ?

– Filip: Nie szkodził. Dzisiejszy deszcz  może przyczynić się do dobrego zapamiętania tego co dzisiaj się wydarzyło. Zapamiętamy mocny deszcz i parasolki.

– Deszczowe ale piękne wydarzenie. Dziękuję wam za rozmowę.

Rozmawiał: Jan Wieteska

– Panie Burmistrzu, 27 marca odbyła się na Mokotowie Gala konkursu „Młode Talenty- Nadzieje Olimpijskie”. 13 młodych sportowców otrzymało wyróżnienia za wyniki osiągnięte w roku 2022. Jeszcze raz dziękujemy za ufundowanie nagród oraz za pomoc w przygotowaniu tego wydarzenia. Mamy bardzo pozytywne komentarze ze strony uczestników Gali. Dla młodych sportowców było to prawdziwe wydarzenie, kierowali podziękowania pod adresem organizatorów i władz Mokotowa…

– Bardzo się cieszę, że mogliśmy wesprzeć tą niezwykłą inicjatywę i gościć na Mokotowie najlepszych juniorów z województwa mazowieckiego w sportach olimpijskich oraz nieolimpijskich. Wszystkim laureatom życzę niesamowitych sukcesów!

– Wśród laureatów był Michał Gawenda. Michał ćwiczy skok o tyczce w mokotowskim klubie „Warszawianka”. Z wyników które osiąga można wnioskować o jego błyskotliwej przyszłości. W klubie jest sekcja lekkoatletyczna, ale nie ma stadionu dla tej dyscypliny sportu, a mimo tego sekcja ma sukcesy. Czy jest szansa na kolejne talenty?

– Upowszechnianie królowej sportu jest od lat realizowane poprzez promocję tej dyscypliny w szkołach podczas rozgrywek dzielnicowych. Na terenie Mokotowa działa także RK Athletics i inne międzydzielnicowe kluby specjalizujące się w tej dyscyplinie. Liczę, że dzieci będą chętnie rozpoczynać swoją przygodę z tą dziedziną sportu i zobaczymy kolejne medale dla naszego kraju.

– Obserwujemy jak prężnie działa Ośrodek Sportu i Rekreacji na Mokotowie, między innymi od kilku lat w hali na Niegocińskiej odbywa się finał Warszawskiej Olimpiady Młodzieży  w gimnastyce artystycznej. Czy dzielnica ma w planie rozbudowę Ośrodka o nowe obiekty albo nowe przedsięwzięcia?

– OSiR Mokotów to najmłodszy Ośrodek Sportu i Rekreacji w jednej z najstarszych części Warszawy, dlatego rozbudowa czy modernizacja wymaga bardzo przemyślanych decyzji. Nie zmienia to faktu, że jednostka poza pływalnią i halą, zarządza kompleksami boisk oraz jednym z niewielu naturalnych kąpielisk jakim jest kąpielisko nad Jeziorkiem Czerniakowskim. Obiekty są stale modernizowane i dostosowywane do potrzeb mieszkańców. Jako przykłady można tutaj wymienić siłownie plenerowe czy grotę solną, a także kort tenisowy, który powstał na terenie boiska zewnętrznego do piłki nożnej przy ul. Niegocińskiej 2A. Jednostka realizuje także nowe pomysły mieszkańców w ramach projektów budżetu obywatelskiego oraz organizuje i współorganizuje wiele wydarzeń i zajęć sportowo-rekreacyjnych aby sprostać potrzebom mieszkańców Warszawy.

– Skoro jesteśmy przy gimnastyce to wiemy, że na Mokotowie jest klub gimnastyki artystycznej „Irina”. Klub stara się być w czołówce klubów gimnastyki artystycznej w Polsce.  Ale głównie szkoli najmłodsze kategorie wiekowe. Czegoś jednak brakuje aby najlepsze juniorki trafiały do seniorek. Czy dzielnica może ten proces w jakiś sposób wesprzeć ?

– Dzielnica od lat współpracuje z UKS „Irina” przy różnych projektach, zawodach, szkoleniach. Na potrzeby szkoleń otwarte są także mokotowskie placówki. Zważywszy na fakt, że jest to dyscyplina wymagająca, w której bardzo wcześnie rozpoczyna się szkolenia, to jako dzielnica nie do końca mamy wpływ na to kiedy dzieci rozpoczną swoje treningi. Oczywiście robimy to co możemy i wspólnie z klubem upowszechniamy tą formę aktywności, np. poprzez wspieranie i promocję zawodów.

– Pytanie o Stegny! Było o krok aby tor został przykryty i aby powstał obiekt z prawdziwego zdarzenia. Dziwnym trafem środki trafiły do Tomaszowa… Ale co ze Stegnami? Klub łyżwiarski ma tradycje. Stąd wywodzi się Katarzyna Woźniak srebrna medalistka w drużynie na Igrzyskach w Soczi 2014 rok. Dziś tor służy głównie jako ślizgawka. Obiekt jest przestarzały, wymaga poważnego remontu. Czy są plany związane z tym terenem?

– Tor łyżwiarski Stegny należy do obiektów miejskich i jest zarządzany przez Stołeczne Centrum Sportu AKTYWNA WARSZAWA. W ramach jego kompetencji i środków jest utrzymywany i modernizowany. Na obiekcie trenuje m.in. UKS Stegny, realizując tam zarówno szkolenia, jak i współzawodnictwo sportowe. Oczywiście, chcielibyśmy, aby obiekt wyglądał jeszcze bardziej nowocześnie, ale nie są to decyzje podejmowane na naszym dzielnicowym czy nawet miejskim poziomie. 

– Panie Burmistrzu, na Mokotowie jest okazały „Park Wodny Warszawianka” miejsce, które chętnie odwiedzają nie tylko mieszkańcy Mokotowa. Jest tam jeden z niewielu basenów w Warszawie o wymiarze 50 m. To stwarza szansę do uprawiania pływania na wysokim poziomie. W Parku funkcjonuje sekcja pływacka, rozgrywane są tam zawody pływackie. To dobra baza dla tego sportu?

– Wodny Park jest jednym z popularniejszych warszawskich obiektów o charakterze sportowo-rekreacyjnym posiadającym basen olimpijski. Pływalnia olimpijska Wodnego Parku, jako jedna z nielicznych w Polsce, spełnia międzynarodowe standardy pływackie, dzięki czemu tutejsze warunki są takie same jak na międzynarodowych pływalniach olimpijskich, więc rzeczywiście można uprawiać tam pływanie na wysokim poziomie. W Wodnym Parku trenują liczne kluby sportowe m.in. Mokotowsko Uczniowski Klub Pływacki Warszawianka, gdzie trenuje ponad 300 osób do których zaliczają się dzieci i młodzież szkolna, ale także UKS ,,307’’ czy UKS ,,GIM 92 Ursynów’’.

– Kolejna dyscyplina sportu zauważana na Mokotowie to szermierka. W dolnej hali „Warszawianki” funkcjonuje sekcja szermierki. Sport trochę zapomniany. Nawet na Igrzyskach jest stosowany system rotacji jeśli idzie o poszczególne bronie. Ale jest to sport, który z pewnością świetnie kształtuje charaktery młodych ludzi, walka, rywalizacja, ale jednocześnie elegancja i szacunek dla przeciwnika. Warto namawiać dzieciaki do przyjścia na pierwsze treningi. W internecie czytamy o naborze do sekcji szermierki z roczników 2011- 2014. Będzie  z tego pożytek? Czy ma Pan nadzieję na najwyższe trofea zawodników z mokotowskiego klubu?

– Oczywiście, widać to doskonale po wynikach i rezultatach Klubu Szermierzy Warszawianka, a także liczbie trofeów przywożonych z różnych zawodów. Warto pamiętać, że wyszkolenie zawodnika to nie tylko treningi, obiekt czy umiejętności trenera, to suma wielu czynników. Liczę na wiele kolejnych, pozytywnych emocji dzięki zawodnikom KSz Warszawianka.

– Jeśli mielibyśmy wspólnie ponarzekać, to dobrym tematem byłby klub „Gwardia”, a właściwie zniszczenie jego obiektów. Potężny klub ze sportami walki, boksem, zapasami, sekcją lekkiej atletyki, piłki nożnej przestał istnieć. Co prawda nie był to klub dzielnicowy, ale znajdował się na terenie dzielnicy. Czy nie szkoda nam takich właśnie działań, które prowadzą do zamykania obiektów sportowych?

– Pamiętajmy, że jeśli dany obiekt znajduje się na terenie dzielnicy to nie zawsze będzie on w zarządzie urzędu dzielnicy. W Warszawie od lat wkładane jest dużo pracy w przywrócenie sportowego charakteru niszczejących obiektów i terenów. Cieszy mnie fakt, że na Mokotowie znaleźli się ludzie, którzy z miłością do dyscypliny kontynuują pracę u podstaw, jak ma to miejsce w UKS Gwardia Zapasy czy w Towarzystwie Sportowym Gwardia.

– Sporty walki to modny temat, zwłaszcza judo, taekwondo, karate, bo boks czy zapasy poupadają. Sporty walki często uprawiane są w małych klubikach. Czy i tak jest i na Mokotowie? Macie chyba kilka takich miejsc gdzie te sporty są uprawiane?

– Trudno jest mówić o „małych klubikach” w sytuacji kiedy są to kluby z wieloletnią tradycją. Na terenie dzielnicy od lat działa sekcja zapasy Gwardii oraz kilka sekcji judo. Warto tu wymienić UKS Mokotovia i UKS Sadyba zrzeszające dzieci i młodzież, czy kilka sekcji karate prowadzących szkolenia od najmłodszych lat. Od kilku lat na terenie Mokotowa szkolenia realizuje Żoliborska Szkoła Boksu. Trudno wiec zgodzić mi się z faktem, że sporty walki podupadają, być może po prostu ciszej o nich w mediach, które od lat rozpowszechniają dyscypliny „modniejsze” dla sponsorów.

– Szkoły z rozszerzonym programem sportowym. Jakie są argumenty za, a jakie przeciw.  Ile jest takich szkół na Mokotowie?

– W naszej dzielnicy szkolenie sportowe prowadzone jest w CLXIV Liceum Ogólnokształcącym Mistrzostwa Sportowego, Szkole Podstawowej Sportowej nr 272,  dwóch szkołach ogólnodostępnych z oddziałami sportowymi, czyli w Szkole Podstawowej nr 85 i Szkole Podstawowej nr 202 im. 34, ale nie zapominajmy także o placówkach niepublicznych. Szkoły realizują rozszerzony program sportowy, a także szkolenie w przeróżnych dyscyplinach, wśród których można wymienić piłkę nożną, łyżwiarstwo szybkie, szermierkę, pływanie, piłkę ręczną, łucznictwo, lekkoatletykę, unihokej czy koszykówkę.

Istnieje wiele zalet funkcjonowania takich placówek. Szkoła sportowa to miejsce, w którym uczniowie oprócz standardowych lekcji, ujętych w podstawie programowej, mają także zajęcia z różnych dyscyplin sportowych, rozwijają swoje pasje. W szkołach/oddziałach sportowych poziom nauczania dla danej dyscypliny jest wyższy w porównaniu ze szkołami ogólnodostępnymi, gdyż nauczyciele w tych szkołach są specjalistami w dziedzinie danego sportu. Szkolne zespoły sportowe zwiększają integrację społeczną i kształtują poczucie przynależności do grupy. Pamiętajmy, że wychowanie fizyczne ma pozytywny wpływ na zdolność koncentracji i dostarcza uczniowi pozytywnej energii i motywacji do nauki. Wyższa samoocena, nauka odpowiedzialności, sumienności i samoorganizacji korzystnie wpływa na stan zdrowia dziecka. Mimo wysiłku, dziecko po takich zajęciach szybciej się uczy, mózg jest lepiej dotleniony, dzięki czemu łatwiej skupić mu się na nauce.

Uczniowie zdobywają także doświadczenie w określonej dyscyplinie, co może przyczynić się do rozwoju ich kariery sportowej. Mogą też otrzymać stypendia sportowe.

Oczywiście zawsze jest i druga strona medalu. Dzieci mają mniej czasu wolnego na inne, pozasportowe aktywności. Mogą być przeciążone planem zajęć, a czasem wśród uczniów występuje rywalizacja. Kształcenie w szkołach czy oddziałach sportowych generuje dla organu prowadzącego wyższe koszty utrzymania. Jednak mimo wszystko uważam, że korzyści zdecydowanie przewyższają argumenty przeciw.

– Mokotów ostatnio otrzymał nagrodę „Najlepszej Dzielnicy Warszawy”. Gratulujemy i  myślimy,  że swój udział w tej nagrodzie ma mokotowski sport.

– Ta nagroda to wynik pracy wielu różnych osób na różnych płaszczyznach, nie tylko w strukturach samorządowych. Cieszę się, że wysiłki wielu osób zostały docenione i dziękuję internautom za oddane głosy na naszą dzielnicę.

– A jak wygląda oferta sportowa dla mieszkańców na Mokotowie?

– Tak jak wspominałem, dzielnica wspiera sport, inwestując w infrastrukturę oraz pomagając klubom i stowarzyszeniom w prowadzeniu działalności na rzecz mieszkańców, szczególnie dla dzieci i młodzieży. Nie zapominamy jednak o dorosłych mieszkańcach, ale także i o seniorach. Na naszych mieszkańców czeka szereg różnych aktywności m.in. zajęcia taneczne, frisbee, zumba, nordic walking, zajęcia łucznicze, piłka nożna, karate i wiele więcej. Po aktualną ofertę zapraszam na naszą stronę https://mokotow.um.warszawa.pl/ oraz profil na Facebook’u https://www.facebook.com/UDMokotow/, gdzie na bieżąco pojawiają się informacje o zajęciach i formach zapisów.

– Na zakończenie, Panie Burmistrzu, czy nie warto pomyśleć o sportowym symbolu Mokotowa. Imprezie, która łączyłaby historię z teraźniejszością. A może już taka jest? Może warto przypomnieć wielką postać polskiego sportu, Janusza Kusocińskiego. Złoty medalista olimpijski z Los Angeles z 1932 roku, rekordzista świata z na 3 km. Jak wiemy był reprezentantem „Warszawianki”. Więc może bieg Kusocińskiego na 3 km? Taka „Trójka Kusocińskiego” na Mokotowie. Nasza, Warszawsko Mazowiecka Rada Olimpijska PKOl chętnie, w takim wydarzeniu, może partycypować.

– Trudno jednoznacznie powiedzieć, które wydarzenie można nazwać marką Mokotowa. Mamy świetną inicjatywę studentów SGH, czyli Mokotowski Bieg SGH, mamy Bieg Szczęśliwa Siódemka czy Rodzinną Sztafetę Pamięci im. ppłk. Eugeniusza Tyrajskiego „Sęk”. W ubiegłym roku po raz pierwszy, 17 września organizowany był bieg przeszkodowy w miejscu gdzie ranny został Janusz Kusiciński. Był to Mokotowski Cross Forteczny Pamięci Janusza Kusocińskiego. Bieg odbywał się na terenie dawnej jednostki wojskowej w miejscu fortów obronnych gdzie walczył Janusz Kusociński, a obecnie znajduje się Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej. Wydaje się, że zarówno termin wydarzenia, jak i miejsce nie mogły mieć innego patrona. Dodam, że sam ukończyłem trasę tego wymagającego biegu.

– Dziękuję za rozmowę

Rozmawiał: Krzysztof Stanisławiak

Burmistrz Rafał Miastowski

Burmistrz Rafał Miastowski z wiceburmistrzynią Anną Lasocką

Bieg Szczęśliwa 7 Mokotowska

27 marca, poniedziałek, Pałacyk Szustra w mokotowskim Parku Morskie Oko. Przed głównym wejściem do Pałacyku powiewają olimpijskie flagi!  Zaintrygowana tym niecodziennym widokiem para spacerowiczów postanawia zajrzeć do wnętrza budynku.  Są zaskoczeni, że w miejscu, gdzie zazwyczaj brzmi muzyka, tym razem będzie gościć wydarzenie sportowe.  Z ciekawością słuchają, że jest to gala związana z wręczeniem wyróżnień dla młodych sportowców, którzy już osiągnęli znakomite sukcesy sportowe. Nasi przypadkowi goście pytają o szczegóły, zapraszamy ich na naszą stronę internetową.  Z pewnością pozyskaliśmy kolejnych fanów sportu.

Gala – finał konkursu „Młode Talenty – Nadzieje Olimpijskie”. Organizatorzy wydarzenia uwzględniają charakter i obyczaje Pałacyku Szustra. Galę otwiera muzyka.  Uczeń Technikum Ekonomicznego na Mokotowie, Mihailo Jatskiv, ukraiński młody, skromny chłopak gra muzykę ukraińskiego kompozytora Wiktora Kosenki.  Gra świetnie, pewnie i z nadzwyczajną dojrzałością. Mocne akordy wywołują brawa.  Bijemy brawa dla Mihailo, także brawa aprobaty dla jego ojczyzny!

Konkurs zorganizowany przez Warszawsko Mazowiecką Radę Olimpijską PKOl. miał na celu nagrodzenie najlepszych młodych sportowców, za wyniki w roku 2022. Kapituła konkursu przyznała sportowcom z Warszawy i Mazowsza 11 wyróżnień w dyscyplinach olimpijskich i 2 wyróżnienia w dyscyplinach nieolimpijskich.  Młodzi, niezwykle zdolni, mający w swoim sportowym dorobku medale ważnych mistrzowskich imprez, medale mistrzostw Europy, mistrzostw świata, tytuły mistrzów Polski. Już jest wspaniale a co będzie w najbliższych latach!?

Galę prowadzi Artur Szulc, znany dziennikarz sportowy. Jak zawsze świetnie i jak zawsze fachowo. Artur podkreśla wyjątkowość tego miejsca. Pałacyk Szustra to ciekawy fragment historii Mokotowa.

Przypomnijmy więc: Pałacyk wybudowany w II połowie 18 wieku dla Izabeli Lubomirskiej.   W połowie 19 wieku Pałacyk został zakupiony przez rodzinę Szustrów a przebudowany według projektu Henryka Marconiego. I tak już pozostało. W roku 1944 Pałacyk został zniszczony. Odbudowany w latach 60 -tych 20 wieku.  Dziś, zapewne wymaga remontu, ale wciąż pięknie prezentuje się wśród parkowej zieleni Morskiego Oka.

Być może dlatego, kiedy rozważaliśmy, gdzie można zorganizować Galę, Burmistrz Mokotowa Rafał Miastowski zaproponował Pałacyk Szustra.  Świetny wybór!!!

Prezes Warszawsko Mazowieckiej Rady Olimpijskiej Zenon Dagiel, prezentuje ideę konkursu „Młode Talenty – Nadzieje Olimpijskie”, wita uczestników Gali, w szczególności bohaterów Gali, czyli laureatów konkursu. Prezes witając gospodarza dzielnicy Burmistrza Rafała Miastowskiego dziękuje za wsparcie w organizacji Gali. „Panie Burmistrzu, bez Pana pomocy dzisiejszej Gali by nie było”. Na Gali jest także obecny Z-ca Burmistrza Marek Rojszyk. Wśród gości jest przedstawiciel Polskiego Komitetu Olimpijskiego, srebrny medalista olimpijski w szermierce   Marian Sypniewski oraz inni medaliści olimpijscy: Tomasz Majewski dwukrotny złoty medalista w pchnięciu kulą, Jerzy Pietrzyk zdobywca srebrnego medalu w sztafecie 4×400 m. Marcin Dołęga, który zdobył medal brązowy w podnoszeniu ciężarów oraz Piotr Kiełpikowski szermierz z dwoma medalami olimpijskimi srebrem i brązem.

Burmistrz Rafał Miastowski złożył gratulacje laureatom i ich trenerom, docenił wagę pracy zespołowej dla osiągnięcia każdego sukcesu, podkreślił też dbałość władz dzielnicy   o rozwój sportu na terenie Mokotowa i pracę ludzi za to odpowiedzialnych.

Marian Sypniewski powiedział, że sukces sportowy pozostaje w pamięci sportowca na całe życie. Sam wciąż przeżywa swoje olimpijskie starty i gdy o nich opowiada wciąż czuje emocje. Takich pozytywnych emocji życzył laureatom konkursu.

A oto lista laureatów konkursu „Młode Talenty- Nadzieje Olimpijskie”

1. Michał Gawenda, lekkoatletyka, skok o tyczce. Trener Andrzej Gawenda.
2. Zuzanna Maślana, lekkoatletyka, pchnięcie kulą. Trener Mirosław Nisztor.
3. Ksawery Masiuk, pływanie. Trener Paweł Wołkow.
4. Filip Kosiński, pływanie. Trener Paweł Słomiński.
5. Katarzyna Dębska, pięciobój nowoczesny. Trener Krzysztof Gawlikowski.
6. Martyna Dołęga, podnoszenie ciężarów. Trener Marcin Dołęga.
7. Cecylia Cieślik, szermierka. Trener Piotr Kiełpikowski.
8. Miłosz Redzimski, tenis stołowy.  Trener Tomasz Redzimski.
9. Dominik Krawczyk, zapasy. Trener Seweryn Szreder.
10. –
11. Gabriela Czapska i Hanna Rajchert, żeglarstwo. Trener Natalia Zielińska.
12. Karolina Łuniewska, taekwon-do. Trener Jacek Łuniewski.
13. Sebastian Jędraś, kickboxing. Trener Marcin Pałuba.

Laureaci otrzymali z rąk Prezesa Rady Olimpijskiej Zenona Dagiela okolicznościowe „Dyplomy” w grafice nawiązującej do idei olimpizmu. Nagrody rzeczowe, ufundowane przez Urząd Dzielnicy Mokotów wręczał Z-ca Burmistrza Marek Rojszyk.  Ponadto laureaci otrzymali upominki: Polski Komitet Olimpijski ufundował albumy obrazujące starty Polaków na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio i Pekinie, Muzeum Sportu przekazało bezpłatne wejściówki do Muzeum, Unia Związków Sportowych Warszawy i Mazowsza” przekazała okazałe albumy ilustrujące warszawskie kluby sportowe.

Trenerom, Prezes Rady Olimpijskiej wręczył „Listy Gratulacyjne” a wszyscy otrzymali ufundowane przez Skarbnicę Narodową „Medale Kopernikańskie” wraz z certyfikatem.

„Wizytówki” laureatów oraz zdjęcia z Gali zamieszczamy obok, na naszej stronie internetowej oraz na FB.

Sukces sportowy wiąże się z talentem, ale także a może przede wszystkim z trudną, ciężką pracą trenerską. Dobra organizacja pracy w klubie to kolejny niezbędny element całego procesu w systemie szkolenia.

W tym miejscu warto powiedzieć, że najmłodsi rywalizują w systemie współzawodnictwa dzieci i młodzieży w kategorii młodzika i juniora. Operatorem tego systemu na terenie Warszawy i Mazowsza jest Unia Związków Sportowych Warszawy i Mazowsza. Unia finansuje szkolenie uzdolnionej młodzieży w ramach kadr wojewódzkich w kategorii młodzika i juniora. Przyszli mistrzowie przechodzą właśnie przez ten system współzawodnictwa.

Gala kończy się kolejnym występem Mihailo. Tym razem gra   piękną, polską muzykę, poloneza Fryderyka Chopina Chopina.    A później   sesja zdjęciowa oraz złożenie podpisów przez laureatów konkursu na fladze olimpijskiej. Na koniec rozmowy, wywiady, przy kawie, herbacie i słodkościach.

Jest okazja do wspomnień o tym co było i rozmów o tym co będzie. Pałacyk Szustra radował się, że mógł gościć młode sportowe talenty i zacne grono gości.

To pierwsza Gala organizowana przez Warszawsko Mazowiecką Radę Olimpijską.  Prze ten rok będziemy śledzili rozwój talentu naszych laureatów, będziemy pisali o ich startach i sukcesach. Życzymy im, aby wygrywali, chociaż wiemy, że nie będzie to łatwe.

A za rok wyróżnimy kolejne młode talenty, bo przecież wierzymy, że ich nie zabraknie.

Dziękujemy władzom dzielnicy Mokotów za gościnę i wsparcie: Burmistrzowi Rafałowi Miastowskiemu, jego zastępcy Markowi Rojszykowi. Dziękujemy za współpracę Wydziałom Promocji, Sportu oraz Spraw Społecznych a także Mokotowskiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji. Panie Ewa Bujalska, Elżbieta Iglewska , Alicja Walicka i Pan Krzysztof Rosiński  dołożyli wszelkich starań aby impreza przebiegła w sposób prawidłowy. Dziękujemy Polskiemu Komitetowi Olimpijskiemu, Muzeum Sportu, Dyrekcji Pałacyku Szustra, Unii Związków Sportowych Warszawy i Mazowsza, mokotowskiemu Technikum Ekonomicznemu nr 8.

Wszystkich zapraszamy na naszą stronę internetową i Facebooka.

Jan Wieteska.

Dzielnica Mokotów była współgospodarzem pierwszej Gali „Młode Talenty – Nadzieje Olimpijskie”, która odbyła się w zabytkowym, mokotowskim Pałacyku Szustra.
Mokotów to bardzo atrakcyjna dzielnica Warszawy. Przez wielu uznawana jest za prestiżową. Charakteryzuje ją przede wszystkim bliskość do centrum, rozbudowana infrastruktura zarówno komunikacyjna, jak i handlowo-usługowa oraz duża ilość zieleni i parków miejskich, z których najbardziej znane to Pole Mokotowskie (położone w większości na Ochocie i w Śródmieściu), park Arkadia, park Morskie Oko, park Dreszera i park Sielecki. Znajduje się tam także szereg zbiorników wodnych, zwłaszcza w dolinie Wisły.
Źródło: Wikipedia

 

 

 

Mieliśmy także okazję porozmawiać z pięcioma z laureatów „Młodych Talentów”:

 

1. Załoga łódki w klasie 49erFX Gabriela Czapska i Hanna Rajchert, srebrne medalistki mistrzostw świata juniorów. Gabrysia miesiąc po operacji, na Galę przyszła jeszcze o kulach, ale jest dobrej  myśli.

– Wszystko idzie w dobrym kierunku, mam nadzieję, że z nogą będzie w porządku na czas – mówi Gabrysia. – Przed nami  kwalifikacje na igrzyska w Paryżu. Mamy jeszcze trochę czasu. Ale główny cel to Los Angeles w roku 2028.

– Wracając do 2022 roku, jaki moment był najbardziej emocjonujący?

– Oczywiście mistrzostwa świata juniorów we włoskim Como – odpowiada Hanna. – Do końca nie wiedziałyśmy czy jest medal. Sumowały się punkty ze wszystkich wyścigów – dodaje Gabriela – dopiero po wyjściu na ląd dowiedziałyśmy się, że zajęłyśmy drugie miejsce i to był fajny moment!

– Gdzie przygotowujecie się do sezonu, do startów? 

– Wszędzie. W zimie głównie w Portugalii, na Wyspach Kanaryjskich, na Majorce, we Francji. W Polsce też mamy gdzie pływać ale przed kwalifikacjami olimpijskimi pływamy na akwenach europejskich – odpowiadają.

– Dziękuję za rozmowę. Życzę sukcesów.

Rozmawiał: Jan Wieteska

2. Karolina Łuniewska, trzykrotna medalistka (w tym złoto) Mistrzostw Świata Juniorów, w zasadzie nie miała wyboru. Jej tata, Jacek, były zawodnik był wzorem w domu i w hali sportowej. W dodatku mistrz Jacek Łuniewski od stycznia 2019 roku jest trenerem reprezentacji kobiet Polskiego Związku Taekwon-Do. A od zawsze trenerem córki Karoliny.

– Przede mną trudny ostatni rok w kategorii juniorskiej, w dodatku za rok matura, a potem może studia stomatologiczne, a może medycyna – mówi Karolina Łuniewska. – Dzięki wsparciu rodziców, dziadków i w ogóle całego środowiska udaje mi się z powodzeniem łączyć naukę w szkole z treningami i udziałem w zawodach. Przede mną ambitne plany i marzenia na ten rok. Będę robiła wszystko by się dobrze przygotować do tegorocznych Mistrzostw Europy i Mistrzostw Świata i walczyć o najwyższe podium, o złoto. To moje marzenie, które będę chciała zrealizować. Jest czymś niesamowitym stać na najwyższym podium i śpiewać Mazurek Dąbrowskiego. Życzę tego każdemu sportowcowi, a i sama chciałabym jeszcze niejeden raz przeżywać takie wzniosłe chwile.

– Co daje mi sport? – zastanawia się Karolina Łuniewska.- Podróże po całym świecie, poznawanie nowych ludzi, a przede wszystkim pewność siebie, panowanie nad stresem.

Notował: Krzysztof Stanisławiak

3. Cecylia Cieślik, srebrna medalistka mistrzostw świata w drużynie. To największy sukces Cecylii w 2022 roku. 

– W tym roku zdobyłyście w drużynie, w tym samym składzie, złoty medal mistrzostw Europy juniorek w Tallinie. W finale wielki triumf z Francją! Macie znakomitą drużynę.

– Tak, to świetny team. Ale dwie z nas przechodzą do kategorii senior. Zostaję w juniorach z Alicją Klasik – mówi Cecylia. – Będziemy biły się o kolejne medale.  

– Macie świetne wzory. Mamy w szpadzie mistrzynię świata sprzed lat Danutę Dmowską. Kiedy ty sięgniesz po taki sukces?

– Niedługo – odpowiada z uśmiechem na ustach. – Lubię szpadę, trenuję od szóstego roku życia. Szpada jest trochę inna niż floret, czy szabla. Tu są duble, trafienia można zadawać na cale ciało. Jest mniej ingerencji sędziowskich.

– Może przez to sprawiedliwiej? 

– Może tak!? – ripostuje Cecylia.  

-Jak widzisz swoją sportową przyszłość? 

– Chcę żeby była dobra. Do Paryża jeszcze chyba nie pojadę, ale do Los Angeles … na pewno tak – mówi z przekonaniem. 

– Po złoty medal. Życzę wielkich sukcesów.

Rozmawiał: Jan Wieteska

4. Miłosz Redzimski, srebrny medalista Drużynowych Mistrzostw Świata Juniorów, przez wiele lat swoją pasję sportową dzielił pomiędzy piłką nożną i tenisem stołowym. – W końcu – jak twierdzi – wybór padł na tenis stołowy. Bo to i tradycja rodzina, bowiem ojciec jest byłym zawodnikiem, a teraz moim trenerem. I to jego wpływ i rodzinne zainteresowanie tenisem stołowym zdecydowały o wyborze tej dyscypliny.

– Obecnie jestem uczniem w szkole sportowej i na co dzień uczę się w domu – mówi Miłosz Redzimski. – Raz w miesiącu bywam w szkole na konsultacjach, a poszczególne przedmioty zaliczam w formie egzaminów. Ten tryb pozwala mi na bezproblemowe łączenie nauczania z dość intensywnymi treningami i udziałem w zawodach. Czego efektem są moje osiągnięcia sportowe. To, co mi zapadło najbardziej w pamięci to srebrny medal na Mistrzostwach Świata w Portugalii. Pierwszy międzynarodowy sukces.

– Co mi daje sport? – zastanawia się Miłosz Redzimski. – Przede wszystkim satysfakcję ze zwycięskich pojedynków, ale też można doświadczyć nowych przygód, zwiedzić świat. Lepsze to niż patrzenie tylko w laptop.

Notował: Krzysztof Stanisławiak